بازیهای آسان برای تقویت هوش و خلاقیت کودک 2 تا 2.5 ساله

*** حالت چهره

این بازی به بچه‌های دو ساله کمک می‌کند احساسات مختلف خود را بشناسند.

نوع بازی:
* با کودک دو ساله‌تان بنشینید و عکس چهره‌های مختلفی را از توی مجله‌ها و کتاب‌ها پیدا کنید.
* درباره حالتی که توی هر کدام از چهره‌ها هست از کودک‌تان سئوال کنید.
* عکس صورت کودکی را که شاد است پیدا کنید. حالتی را که در آن چهره است برای کودکتان توصیف کنید و بعد از او بخواهید حالت شادی به چهره‌اش بدهد.
* به پیدا کردن عکس‌هایی که چهره‌های شادی را نشان می‌دهند ادامه دهید.
* در روزهای بعد دنبال حالت‌های مختلف دیگری بگردید، مثلاً هیجان‌زده، غمگین و لوس.
* سعی کنید حالت‌هایی را پیدا کنید که با احساسات کودک‌تان در آن روز جور باشد.

پسر 8 ساله ام تحمل باختن در بازی را ندارد. چگونه آستانه تحمل او را بالا ببرم ؟

پس 8 ساله ام تحمل باختن در بازی را ندارد. چگونه آستانه تحمل او را بالا ببرم ؟

ج : برخی کودکان به این دلیل تحمل باختن را ندارند که میزان خود باوری آنان پایین است. به اعتقاد بوویچ (1998 م) متخصص بازی درمانی کودکان، «کودکانی که احساس منفی و بدی درباره خود دارند، به بردن بیشتر اهمیت می دهند». اگر می خواهید آستانه تحمل او را در باختن افزایش دهید، اعتماد به نفس او را بالا ببرید .

فرزند خود را هرگز با برادر، خواهر یا همسالی که بازیکن بهتری است، مقایسه نکنید. خوب است قبل از بازی، درباره برد و باخت توضیح دهید و بگویید که لازم نیست انسان همیشه برنده باشد؛ همان گونه که قهرمانان بزرگ ورزشی نیز همیشه برنده نمی شوند. او باید بیاموزد که برد و باخت نیز نوبتی است.

برخی والدین، به گونه ای با فرزند خود بازی می کنند که همیشه او برنده باشد. توصیه می‌کنم گاهی زمینه باختن فرزندتان را فراهم سازید و پس از باختن او، برد قبلی اش را یاد آوری کنید.

بازی های غیر رقابتی (بازی هایی که برنده و بازنده ندارند) با خودتان، و تشویق و ترغیب او به این گونه بازی ها با همسالانش می تواند در کاهش این مشکل موثر باشد، بازی های حدس زدنی (گل یا پوچ)، ضربه زدن به بادکنک، انداختن توپ های کوچک در حلقه، و برای کودکان کوچک تر از فرزند شما، قایم با شک و برج سازی با مکعب ها، نمونه هایی از بازی‌های غیر رقابتی هستند.

یکی از علل مهم سخت بودن پذیرش باخت هنگام بازی با همسالان، برخورد نسنجیده والدین است. توجه بیش از حد آنان به مسأله برد و باخت، خوشحالی فراوان هنگام برد فرزند و اظهار ناراحتی هنگام باختن او و ذکر جمله هایی مثل «بازنده به هیچ دردی نمی خوره» و مانند آن، نمونه های از این گونه برخوردها است.

خوب است بی اهمیت بودن باختن را با روش الگویی نیز به او نشان دهید به این صورت که وقتی در بازی می بازید (و گاهی خود زمینه باختن خویش را فراهم می آورید)، خیلی راحت بگویید : من باختم؛ اما و اقعاً بازی جالب و لذت بخشی بود.

 برگرفته از سخنان استاد دهنوی

تأثیر سن در بازی، تفریح و سرگرمی کودکان

کودک در هر سنی، بازی و سرگرمی ویژه ای را می پسندد. مثلاً او در همان روزهای نخست تولد، به لگد زدن و حرکت دادن دست ها علاقه دارد. او از این که باد در گلو اندازد و از حنجره و دهان صدا خارج کند و لب ها را به حرکت در آورد، لذت می برد. کمی که بزرگتر می شود، اطرافیان با او بازی می کنند و مثلاً صورت خود را با دست هایشان می پوشانند و سپس آنها را بر می دارند و می گویند «دالّی» که این کار موجب شادمانی و لذت کودک می شود.

الگوی تفریح و سرگرمی کودکان در سال های اولیه کودکی، نشانه تغییر رشدی آنان است. کودک خردسال بیشتر به بازی انفرادی نیاز دارد که بعداً با بازی موازی دنبال می شود؛ یعنی دو کودک در کنار هم و نه با یکدیگر به بازی می پردازند. آنان ممکن است از یک وسیله نیز استفاده کنند، ولی مستقل از یکدیگر و بدون ارتباط زیاد با هم به کار و بازی بپردازند