وقتی ما "مهربانیم" در رابطه با فرزندمون کاری رو میکنیم که دوست داریم و درسته، از رابطه با فرزندم رشد می کنم، لذت می برم، از او می اموزم، از او پاداش می گیرم با او خوب و خوشم، حتی با اشتیاق بازی و در اغوش گرفتن فرزندم صبح بلند میشم. لذت میبرم که با فرزندم غذا بخورم باهاش حرف بزنم، از بودنش احساس لذت و رضایت میکنم. با فرزندم جهان رو حس و احساس می کنم، از انرژی و هیجان او لذت میبرم و باهاش اوج میگیرم. این مهربانیست. من پنجاه برابر خرج و وقت و انرژی که گذاشتم لذت بردم، باهاش رشد کردم.