توافق زن و مرد در امر ازدواج و تشکیل خانواده براساس اطلاعات و اخباری که از یکدیگر به دست می آورند منجر به برقراری عقد و پیمان و روابط همسری می شود. اگر شناخت هم براساس ضوابط و حساب شده و اندیشیده بود با احتمال قریب به یقین زندگی تداوم پیدا می کند اما مشکل زمانی است که پایه ازدواج شان ریا و فریب، حقه بازی باشد که در این صورت امیدی به ادامه زندگی مسالمت آمیز نخواهد بود.
دیری از زندگی مشترک نمی گذرد که به تدریج عیوب برملا و رازها افشا می شود. پرده ها کنار می رود و شخصیت حقیقیشان آشکار می گردد. دیگر کار از تعارف می گذرد و تصمیم گیری جدی می شود و این سر آغاز درگیری هاست. در این فضا، جایی برای مسامحه و نادیده گرفتن نیست. زمانی که تأخیر در ورود به منزل، نوع پوشش، شوری غذا، سیگار کشیدن ها و... اهمیتی نداشت حال هر کدام از اینها بهانه ای می شود برای آغاز درگیری و ادامه درگیری ها به امری وحشتناک مبدل می شود که طلاق است.