استعداد یابی کودکان
پنجشنبه, ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۰۱:۴۴ ق.ظ
راه شناسایی استعدادهای افراد چه در دوران کودکی و چه در دوران بزرگسالی این است که افراد علایق خود را بشناسند.زیرا علاقه در بیشتر موارد همپوشانی با استعداد فرد دارد و بدین طریق فرد می تواند گام های موثری را در مسیر رشد و تکامل بردارد. بنابراین والدین می توانند در گام اول علاقه کودک را شناسایی و سپس استعدادیابی کنند و دریابند استعداد کودک در کدام زمینه نهفته است
ما از فرزندمان چه می خواهیم؟؟ادیسون بشود !!!!دنیا را تسخیر کند!!!....اهل زندگی هم باشد ارتباط خوبی با دیگران داشته باشد!! طبیعتا کار طاقت فرسایی است که باعث می شود فرزند آنها در میانه راه متوقف شودو کلاس های فوق برنامه اش نصف و نیمه بماند و چه بسا زبان مادری اش را هم فراموش کند!
سوال اینجاست که چگونه باید روی فرزندانمان سرمایه گذاری کنیم تا آنها بتوانند در زندگی آینده شان موفق شوند؟؟؟
گام اول را درست برداریم:فرض کنید فرزندتان پس از سرمایه گذاری های شما و تلاش خودش بتواند موسیقی، زبان، ورزش و نقاشی را خیلی خوب یاد بگیرد و از نظر درسی هم اول باشد ولی در سنینی که قرار بوده بازی و تفریح کند از آنها محروم مانده باشد؛ فکر می کنید چه اتفافی می افتد؟
اینکه فرزندان ما در زندگی چه کاره شوند یا چقدر مهارت های مختلف را یاد بگیرند به این بستگی دارد که ساختار فکری آنها را چه طور بسازیم نه اینکه در چه تعداد کلاس شرکت کرده اند
عشق و محبت، توجه و حمایت:عشق ومحبت، توجه و حمایت خانواده حرف اول را می زند. اگر این توجه را از فرزندتان دریغ کنید و فقط از دیگران انتظار داشته باشید که به آنها مهارت های مختلف را آموزش بدهند احتمالا فرزندتان در زندگی آینده اش با اولین تندباد سر خم می کند چون مهارت زندگی سالم و تفکر صحیح را بلد نیست و چون عشق و محبت کافی دریافت نکرده طبیعتا نمی تواند به دیگران هم آن را ارایه کند.
کودکان زندانیان بی گناه چهاردیواری خانه ها:متاسفانه کودکان امروزی در چهاردیواری خانه ها محبوس مانده اند و فرصت زندگی و بازی در محیط های باز از آنها گرفته شده است. مطمئن باشید که اگر هراز گاهی فرزندتان را به حیاط منزل یا پارک ببرید و ساعت ها با او از طبیعت و حیوانات گفته و به همراه بازی به او آموزش هایی بدهید، چند برابر یک کلاس به او فایده رسانده اید.
خلق بسترهای پرورشی و آموزشی برای فرزندان:یعنی ایجاد محیطی گرم و صمیمی، دوستانه و پر از احساسات مثبت برای آنها تا بتوانند نیازهای جسمی، عاطفی و معنوی خود را تامین کرده و زیر سایه والدین با اجتماع ارتباط برقرار کنند. فرزند شما مثل یک تخته چوب بی شکل است. اگر برایش وقت گذاشتید، قصه گفتید، او را با دنیا آشنا کردید، حمایتش کردید، عشق ورزیدید و بنای محکمی برای فکر او ایجاد کردید، او شکل می گیرد، مسئولیت پذیر می شود، به یادگیری علوم و فنون علاقه مند و موفق میشود؛ وگرنه اگر صدها کلاس برایش در نظر بگیرید، فایده ندارد؛
کشف استعداد واقعی کودکان:بزرگ ترین اشتباهی که یک پدر یا مادر می تواند مرتکب شود این است که آرزو و خواست های خودش را برای آینده و موفقیت فرزندش در نظر بگیرد. کارشناسان معتقدند که والدین باید در مسیری فرزندان خود را حرکت دهند که آنها خودشان باید در آن حرکت کنند، نه مسیری که والدین دوست دارند. یعنی والدین مسوول اند پتانسیل های درونی فرزندان شان را پیدا و آنها را برای به فعلیت رساندن این پتانسیل ها تشویق و تجهیز کنند.
ما از فرزندمان چه می خواهیم؟؟ادیسون بشود !!!!دنیا را تسخیر کند!!!....اهل زندگی هم باشد ارتباط خوبی با دیگران داشته باشد!! طبیعتا کار طاقت فرسایی است که باعث می شود فرزند آنها در میانه راه متوقف شودو کلاس های فوق برنامه اش نصف و نیمه بماند و چه بسا زبان مادری اش را هم فراموش کند!
سوال اینجاست که چگونه باید روی فرزندانمان سرمایه گذاری کنیم تا آنها بتوانند در زندگی آینده شان موفق شوند؟؟؟
گام اول را درست برداریم:فرض کنید فرزندتان پس از سرمایه گذاری های شما و تلاش خودش بتواند موسیقی، زبان، ورزش و نقاشی را خیلی خوب یاد بگیرد و از نظر درسی هم اول باشد ولی در سنینی که قرار بوده بازی و تفریح کند از آنها محروم مانده باشد؛ فکر می کنید چه اتفافی می افتد؟
اینکه فرزندان ما در زندگی چه کاره شوند یا چقدر مهارت های مختلف را یاد بگیرند به این بستگی دارد که ساختار فکری آنها را چه طور بسازیم نه اینکه در چه تعداد کلاس شرکت کرده اند
عشق و محبت، توجه و حمایت:عشق ومحبت، توجه و حمایت خانواده حرف اول را می زند. اگر این توجه را از فرزندتان دریغ کنید و فقط از دیگران انتظار داشته باشید که به آنها مهارت های مختلف را آموزش بدهند احتمالا فرزندتان در زندگی آینده اش با اولین تندباد سر خم می کند چون مهارت زندگی سالم و تفکر صحیح را بلد نیست و چون عشق و محبت کافی دریافت نکرده طبیعتا نمی تواند به دیگران هم آن را ارایه کند.
کودکان زندانیان بی گناه چهاردیواری خانه ها:متاسفانه کودکان امروزی در چهاردیواری خانه ها محبوس مانده اند و فرصت زندگی و بازی در محیط های باز از آنها گرفته شده است. مطمئن باشید که اگر هراز گاهی فرزندتان را به حیاط منزل یا پارک ببرید و ساعت ها با او از طبیعت و حیوانات گفته و به همراه بازی به او آموزش هایی بدهید، چند برابر یک کلاس به او فایده رسانده اید.
خلق بسترهای پرورشی و آموزشی برای فرزندان:یعنی ایجاد محیطی گرم و صمیمی، دوستانه و پر از احساسات مثبت برای آنها تا بتوانند نیازهای جسمی، عاطفی و معنوی خود را تامین کرده و زیر سایه والدین با اجتماع ارتباط برقرار کنند. فرزند شما مثل یک تخته چوب بی شکل است. اگر برایش وقت گذاشتید، قصه گفتید، او را با دنیا آشنا کردید، حمایتش کردید، عشق ورزیدید و بنای محکمی برای فکر او ایجاد کردید، او شکل می گیرد، مسئولیت پذیر می شود، به یادگیری علوم و فنون علاقه مند و موفق میشود؛ وگرنه اگر صدها کلاس برایش در نظر بگیرید، فایده ندارد؛
کشف استعداد واقعی کودکان:بزرگ ترین اشتباهی که یک پدر یا مادر می تواند مرتکب شود این است که آرزو و خواست های خودش را برای آینده و موفقیت فرزندش در نظر بگیرد. کارشناسان معتقدند که والدین باید در مسیری فرزندان خود را حرکت دهند که آنها خودشان باید در آن حرکت کنند، نه مسیری که والدین دوست دارند. یعنی والدین مسوول اند پتانسیل های درونی فرزندان شان را پیدا و آنها را برای به فعلیت رساندن این پتانسیل ها تشویق و تجهیز کنند.
