ترساندن کودک
بدترین آفت های تربیتی ، ترساندن کودک است. کمتر عاملی مانند ترساندن کودک ، به روان او لطمه می زند و متاسفانه این آفت در بین آفت های تربیتی ، بیشترین رواج را در خانواده ها و جامعه ی ما دارد.
بعضی از آفت های تربیتی فقط در خانواده های کم آگاه و سطح فرهنگ پایین وجود دارند، اما این آفت خطرناک در بسیاری از خانواده ها، بلکه اکثر آن ها، موجود است- حتی در بین افراد تحصیلکرده- ترساندن کودک از لولو، غول، جن، مُرده، مرگ، سگ ، گربه،حشرات، تاریکی ، آمپول، دارو، دکتر، پلیس و هر چیز دیگر، خلاف تربیت صحیح است و لطمه های سنگینی به روان کودک میزند و هیچ توجیه عاقلانه ای نیز ندارد.
حتی ترساندن کودک از کارد، کبریت، گاز، برق، بخاری و مانند این ها نیز به شکلی که بین مردم رواج دارد ، صحیح نیست؛ بلکه خطر اشیایی را که برای کودک ، خطرناک است باید با توجه به سن و ظرفیت او برایش توضیح داد، نه آنکه او را ترساند. و کودکی که هنوز درک کافی را برای فهمیدن این چیزها پیدا نکرده، باید اشیا خطرناک را از دسترس او دورکرد.
ترسیدن خود والدین و بزرگترها نیز باعث ترس کودک می شود؛ مثلا هنگامی که کودک چهره ی مضطرب و نگران مادر را در برخورد با پدیده ی غیرمنتظره مشاهده می کند، خواه ناخواه دچار ترس و اضطراب می گردد.
بسیاری از بیماری های روانی مانند اضطراب، افسردگی، دلهره، نگرانی و پریشانی از همین ترساندن ها نشات میگیرد و انسان را در طول عمر رنج می دهد.
این ترساندن ها ، جرات و شهامت را به شدت ضعیف می کند و او را از اقدام به کارهای بزرگ باز می دارد و استعدادها و خلاقیت ها را در او خاموش و یا ضعیف می کند.
کودک، پدر و مادرش را راستگو می داند و وقتی از آنان می شنود که :«الان لولو می آید و تو را می خورد» واقعا باور می کند و در یک دلهره ی دایم قرار می گیرد و زندگی اش با ترس و اضطراب دایمی همراه می شود.
ترساندن کودک یک جنایت است. و پدر و مادر و مربی خیرخواه نباید دست به چنین جنایتی بزنند.
