میان وعده کودکان

غذاى نیم روز صبح ( میان وعده اول )
از آن جا که معده کودکان کم حجم است و غذاى کمى در معده آنها جا مى‏گیرد ، فاصله‏ى بین غذا خوردن کودک نباید خیلى زیاد باشد . کودکان، بین صبحانه و ناهار احتیاج به یک میان وعده دارند . این غذاى نیمروزى مى‏تواند انواع میوه، خشکبار، نان و شیرینى‏هاى سبک باشد . خوردن غذا در این زمان براى کودکان بسیار مهم است .
همراهى مادر با کودک در خوردن غذا مهم است؛ یعنى مادر در کنار کودک بنشیند، با او حرف بزند و با هم این غذاى نیمروزى را بخورند . کودکان در خوردن صبحانه یا ناهار و یا شام احتیاج به همراهى و همدلى اطرافیان خود دارند و دوست دارند که بزرگترهایشان در کنارشان باشند و آنها را همراهى کنند . اگر غذاى نیمروز نامناسب باشد، در ناهاِر کودک حتما تاثیر منفى مى‏گذارد . تنقلاتى مانند انواع شکلات ، آب نبات و حجم زیاد شیرینى موجب مى‏شود تا کودک سیرى کاذب پیدا کند و میلى به غذا نداشته باشد . استفاده از انواع
خشکبار ، دانه‏ها ، مغزها و میوه‏ها به مراتب بهتر است .

ناهار کودک
ناهار کودک باید غذایى کامل با انواع مواد مغذى باشد . حداقل یک ساعت مانده به ناهار از دادن انواع تنقلات به کودک پرهیز شود. این تنقلات جلوى اشتهاى کودک را مى‏گیرد . به خصوص اینکه هرگز به کودک خود
هله و هوله ندهید. قبل از ناهار، کودک را از غذا مطلع کنید و اگر در خانه است‏، حتما او را از نوع غذا و یا اینکه غذا در چه وضعیتى است ‏باخبر سازید . مى‏توانید از نیم ساعت مانده به غذا، کودک را ترغیب به غذا خوردن کنید و بگویید غذا به زودى آماده مى‏شود .
تجربه یک مادر
« من از صبح به کودکم مى‏گویم ، چه غذایى را مى‏خواهم درست کنم و گاهى با هم به نتیجه مى‏رسیم که چه چیزى را درست کنم . در بعضى از مراحل او را تشویق مى‏کنم که به من کمک کند . وقتى بوى غذا در آشپزخانه پیچید از او مى‏خواهم تا بو بکشد و همین مساله تبدیل به یک بازى براى ما مى‏شود . من با
رفتارهاى مختلف نشان مى‏دهم که غذا بسیار خوش رنگ، خوش‏عطر و خوش‏مزه است و سعى مى‏کنم با آب و تاب فراوان در مورد غذا حرف بزنم . حتما از او مى‏خواهم که در چیدن سفره به من کمک کند و با هم سفره را براى غذا آماده مى‏کنیم . همیشه قبل از خوردن غذا مى‏گویم که حالا ما بهترین و خوش مزه‏ترین غذاى دنیا را مى‏خوریم . »
شکى نیست وقتى مادر این گونه فضا را از نظر روانى آماده مى‏کند، کودک مشتاقانه از غذا استقبال خواهد کرد. کودکى که در چنین محیطى غذا مى‏خورد، دیدگاه خوبى به غذا دارد و از خوردن آن لذت مى‏برد .
شور و شوق در غذا خوردن
یکى از عوامل مهمى که موجب مى‏شود تا کودک غذاى خود را با میل و کامل بخورد، شور و شوق والدین و اطرافیان کودک است . هر چه این شور و شوق زیادتر باشد، کودک میل بیشترى به غذا پیدا مى‏کند . مادرى که در رژیم است، پدرى که بعضى از غذاها را مى‏خورد، و برخى را نمى‏خورد و از غذاها ایراد مى‏گیرد، موجب مى‏شود تا کودک نگرش مناسبى به غذا پیدا نکند .
خوردن قسمت‏هاى خاصى از یک ماده غذایى، زیر و رو کردن غذا، جست‏ وجو در ظرف غذا، همه و همه رفتارهاى ناپسندى است که کودک از پدر، مادر و مراقبین خود مى‏آموزد . این رفتارها در نهایت موجب مى‏شود که لذت غذا خوردن در جمع خانواده کم شود و در نهایت کودک نیز با بى‏میلى به غذا خوردن خود ادامه دهد . مادر، پدر و مراقبین کودک باید با رفتارهاى خود نشان بدهند که همه غذاها لذیذ، مهم و ارزشمند هستند .