تو انتخاب کن کودکم ... !
والدین،وظیفه دارند«انتخاب کردن» را به فرزندانشان بیاموزند... - شما دائم برای فرزندتان تصمیم گیری نکنید، یا نظرتان را به او تحمیل نکنید.
زیرا او باید در سالهای آینده، تصمیم ها و انتخاب های مهمی داشته باشد:مثل؛ انتخاب دوست، انتخاب رشته تحصیلی، انتخاب شغل، انتخاب همسر و... *کودک در سن زیر پنج سال،قدرت تصمیم گیری و انتخاب محدودی دارد...و اگر تعداد گزینه ها زیاد شود، او قدرت انتخاب کردن ندارد.
پس تعداد انتخابهایش را محدود کنید تا قدرت تصمیم گیری پیدا کند و انتخاب کردن را یاد بگیرد. ** پس باید در سن زیر پنج سال، دو گزینه به او پیشنهاد دهید تا بتواند یکی از آنها را انتخاب کند.
مثلا:موقع رفتن به مهمانی،دو لباس مناسب مهمانی از کمد خارج کنید، تا او یکی را بتواند انتخاب کند. ** کودک در سن پنج تا هفت سال ، قادر میشود از بین سه گزینه یکی را انتخاب کند. چند مثال کاربردی:::برای محدود کردن گزینه های پیشنهادی: -مثلا به کودک نگویید امروز نهار چی بپزم دوست داشته باشی؟
این جمله دو اشتباه دارد!!
۱_تعداد انتخابها نامحدود و بی نهایت است!!
۲_تو همه غذاها را دوست نداری!! با میتوانی بعضی غذاها را دوست نداشته باشی!!
بگویید:امروز نهار « ماکارانی» بپزم یا «لوبیا پلو»؟؟ - مثال: به کودک نگویید امروز کجا برویم ؟؟
بگویید امروز پارک برویم یا خونه مادربزرگ؟؟ - مثال: وقتی کودک مشغول خراب کردن اسباب بازیش است!! به او نگویید نکن!! یا نگویید میام ازت میگیرم!!
بگویید: یا به کارت ادامه نده یا مجبورم اسباب بازیت را ازت بگیرم؟ کدومش را انتخاب میکنی؟
