هنر پسرداری

چرا پسرها متفاوت اند و چگونه به آنها کمک کنیم تا مردانی متعادل و شاد باشند

سه مرحله در یک نگاه

1.مرحله اول از بدو تولد تا شش سالگی است.دورانی که عمدتا کودک متعلق به مادرش است.او پسر مادر است حتی اگر پدر نقش زیادی در رابطه با بازی با او داشته باشد.در این دوران هدف،ایجاد احساس عشق و امنیت در او،باور اینکه او سرآغاز یک تجربه شیرین و خوشایند است.

2.مرحله دوم از شش تا چهارده سالگی است.زمانی که خارج از غریزه های درونی می آموزد که چگونه به یک مرد تبدیل شود و در فعالیت ها و علائق،بیشتر و بیشتر به پدرش شبیه می شود.هدف این دوران ایجاد همارت و شایستگی و در عین حال گسترش مهربانی و شوخ طبعی،و ساخت یک شخصیت متعادل است.این دوره زمانی است که او از اینکه یک مرد است،شاد و آسوده خاطر می شود.اگرچه مادر همچنان در زندگی پسر سهیم است.

3.مرحله سوم از چهارده سالگی تا یزرگسالی می باشد.زمانی که پسر برای سفر به دنیای یک مرد کامل نیازمند مشاور مذکر است.پدر و مادر کمی عقب می نشینند اما باید سازماندهی کنند که مشاوران خوبی در اطراف پسرشان حضور داشته باشند وگرنه ممکن است در مورد احساسش نسبت به خود،به کسانی متکی شود که فاقد صلاحیت هستند.هدف در این دوره یادگیری مهارتها،مسئولیتها و احترام به خود از طریق ارتباط بیشتر با جامعه بزرگسالان است.

بهترین وضعیت حضور درست و به موقع هر کدام از والدین در کودکی وجوانی است.

از تولد تا شش سالگی،سالهای آرامش

آنچه کودکان نوپا به آن بیشتر از هر چیز احتیاج دارند،حضور دائمی دست کم یک نفر در کنارشان است که معمولا این شخص مادر است.چرا که او تنها شخصی است که اراده و انگیزه تمام برای این کار دارد.او برای مراقبت کردن،دوست داشتنی تر از دیگران است.آغوشش آرامشبخش ترین مکان است و در مجموع مادر برای اینکه نیازهای کودک را فراهم کند آماده ترین فرد است.هورمونهای مادر او را از نیازهای کودک آگاه می سازد.تحقیقات نشان می دهد که پدرها در بازی کردن خیلی جدی تر هستند،آنها کودکان را خیلی پرتحرک و فعال می سازند در حالی که مادران بیشتر کودک را کم تحرک و آرام نگه می دارند.البته اگر پدرها فقط یک شب از خواب راحت محروم شوند،همانطور که مادر مدام محروم می شود،آن وقت دیگر می خواهد که کودک کاملا آرام باشد.

برگرفته از کتاب هنر پسرداری-استیو بیدالف