12 راه برای رفع بی‌خوابی کودکان

12 راه برای رفع بی‌خوابی کودکان

اگر کودکی با مشکل بی خوابی مواجه شود، علایمی مشابه با بی خوابی بزرگسالان و حتی ممکن است شدیدتر از آن را نشان دهد، زیرا نیاز خواب کودک بیشتر از بزرگسالان می باشد.

کم‌خوابی کودکان
خوابیدن کودکان، علاوه بر برطرف کردن خستگی های روزانه، شرایط مناسبی را برای رشد کودک فراهم می کند. کودکان فعالیت روزانه بیشتری نسبت به بزرگسالان دارند و در صورت عدم استراحت کافی، بسیار صدمه می بینند. بنابراین اگر کودکی دارید که با مشکل بی خوابی مواجه است، حتما راهکارهای زیر را انجام دهید.

توصیه هایی برای رفع لکنت کودکان

توصیه هایی برای رفع لکنت

1 ـ اولین نکته برخوردی صمیمانه،آرام و عادی با کودک است.هیچ‌ وقت برای مشکلش دلسوزی نکنید؛با این کار به اعتماد به نفس ‌اش آسیب زده‌اید.
 2 ـ هرگز از نحوه‌ صحبت کردن او تقلید نکنید؛حتی زمانی که می‌خواهید مشکلش را برایش توضیح دهید.
 
 3 ـ با او نحوه‌ تنفس صحیح را تمرین کنید؛ورود هوا از بینی و خروج آن از دهان.
 

 4 ـ به او آموزش دهید که شمرده و آرام صحبت کند و مراقب وضعیت تنفسی خودش باشد.این کار را با او تمرین کنید.در تمرینات از کلمات و جملات ساده شروع کنید و بعد به تدریج بر دشواری آن بیفزایید.
 5 ـ اگر فرصت کافی ‌برای تمرین ندارید،از او بخواهید خودش هر روز رو به ‌روی آینه تمرین‌هایی را انجام دهد.
 
 6 ـ به او یاد دهید که در زمان صحبت،ابتدا جملات را در ذهنش مرتب کند و بعد از نظم دادن،به آرامی آنها را بیان کند.
 
 7 ـ هیچ ‌وقت به جای او صحبت نکنید؛مشوق او برای حرف زدن باشید.از جمع بچه‌ها یا افراد آشنا شروع کنید و بعد در بیرون از خانه برای او موقعیت‌هایی را فراهم کنید که شروع‌ کننده‌ صحبت باشد تا ترس او از صحبت کردن نیز کاهش یابد.
 
 8 ـ حس مشارکت و همکاری را در او تقویت کرده و او را تشویق به شرکت در کارهای گروهی کنید.
 9 ـ مهم‌ترین و تاثیر گذارترین عاملی که باعث تداوم لکنت می‌شود،پایین بودن اعتماد به نفس است.برای حل این مشکل مسئولیت‌هایی را که می‌دانید فرزندتان از عهده‌ آنها برمی‌آید، به او بسپارید.
 10 ـ توجه داشته باشید در صورتی که مشکل کودک شدید است،بهتر است از متخصصان گفتار درمانی کمک بگیرید.

اگر فرزندتان کابوس می بیـند، بخوانید

اگر فرزندتان کابوس می بیـند، بخوانید

 کابوس‌ها و وحشت‌های شبانه دو عامل رایج اختلالات خواب در کودکان و ایجاد اضطراب در آنها هستند.
کابوس‌ها رویاهایی ترسناک هستند و بیشتر کودکان هرچند وقت یک‌بار ممکن است آنها را تجربه کنند. بیشتر کابوس‌ها در اواخر دوره خواب (معمولا بین ۴ تا ۶ صبح) رخ می‌دهند. کودک معمولا بیدار می‌شود و برای اینکه احساس راحتی و آرامش کند، کنار شما می‌آید و می‌تواند به شما بگوید در رویایش چه دیده و چرا ترسیده است. گاهی کودک برای به خواب رفتن مجدد، دچار مشکل می‌شود و شاید رویاهای مشابه را در شب‌های دیگر هم ببیند. برخی کودکان انواع متفاوتی از رویاهای ترسناک به نام «وحشت شبانه» دارند. وحشت شبانه، در یک خواب عمیق (معمولا بین ۱ تا ۳ صبح) اتفاق می‌افتد. کودکی که وحشت شبانه دارد، خیلی اوقات با جیغ از خواب بیدار می‌شود. ممکن است عرق کرده باشد و نفس‌نفس بزند و تند تند نفس بکشد و مردمک چشمش (مرکز سیاه چشم) بزرگ‌تر از حد طبیعی باشد.

بهترین روش برخورد با کودک

ائمه علیهم السّلام در معاشرت با کودکان خردسال، ملاطفت و رأفت داشته و کودک را تا هفت سالگی سید و امیر خانه می دانستند. (مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰۱، ص۹۳) و برای آنان، شخصیت و حرمت قایل می شدند؛ و با سلام کردن به آنان، این حرمت گذاری را به نمایش می گذاشتند.
آنان دیگران را به دوست داشتن و محبت نمودن به اطفال، و الگوگیری از رفتار فوق سفارش می نمودند: امام صادق علیه السّلام در این زمینه می فرماید:
«حضرت موسی علیه السّلام به خدا عرض کرد: خدایا! چه عملی نزد تو شایسته تر است؟ پاسخ آمد: دوست داشتن اطفال! چون فطرت آنان را بر توحید خودم قرار دادم ... » (همان، ج۱۰۱، ص۹۷)

میان وعده کودکان

غذاى نیم روز صبح ( میان وعده اول )
از آن جا که معده کودکان کم حجم است و غذاى کمى در معده آنها جا مى‏گیرد ، فاصله‏ى بین غذا خوردن کودک نباید خیلى زیاد باشد . کودکان، بین صبحانه و ناهار احتیاج به یک میان وعده دارند . این غذاى نیمروزى مى‏تواند انواع میوه، خشکبار، نان و شیرینى‏هاى سبک باشد . خوردن غذا در این زمان براى کودکان بسیار مهم است .
همراهى مادر با کودک در خوردن غذا مهم است؛ یعنى مادر در کنار کودک بنشیند، با او حرف بزند و با هم این غذاى نیمروزى را بخورند . کودکان در خوردن صبحانه یا ناهار و یا شام احتیاج به همراهى و همدلى اطرافیان خود دارند و دوست دارند که بزرگترهایشان در کنارشان باشند و آنها را همراهى کنند . اگر غذاى نیمروز نامناسب باشد، در ناهاِر کودک حتما تاثیر منفى مى‏گذارد . تنقلاتى مانند انواع شکلات ، آب نبات و حجم زیاد شیرینى موجب مى‏شود تا کودک سیرى کاذب پیدا کند و میلى به غذا نداشته باشد . استفاده از انواع
خشکبار ، دانه‏ها ، مغزها و میوه‏ها به مراتب بهتر است .

هنر تربیت کودک

در مسائل تربیتی کودکان بکوشید که با کودک برخورد لطیفی داشته باشید و کارهای نیکش را به دقت و با صراحت تشویق کنید؛ مثلا به جای این که به طور کلی به او بگویید: «چقدر مهربان هستی!» بگویید: «کار خوبی کردی که اسباب بازی‌هایت را به دوستت دادی. از تو متشکرم.»
 اگر قصد تشویق یا انتقاد داشتید، به اعمال و رفتارها توجه کنید، نه به اشخاص؛ به عنوان مثال بهتر است بگویید: «پاره کردن این کتاب‌های قشنگ کار اشتباهی است»؛ و نگویید: «چقدر بچه بدی هستی که کتاب‌هایت را پاره کردی.»

آموزش نظم و ادب به کودکان !

ما در جامعه ای زندگی می کنیم که به دلایل مختلف والدین نمی توانند، نمی خواهند یا شاید می ترسند که به کودکان خود ادب و نظم یاد بدهند. در نتیجه بسیاری از کودکان امروزی نه تنها بی ادب، مخرب و حرف گوش نکن می شوند، بلکه دچار اضافه وزن هم می شوند.

یکی از مهمترین وظایف پدر و مادر این است که به فرزندانشان احترام – به فرهنگ، والدین، بزرگترهایشان – بیاموزند. موضوع این است که آنها چطور باید در فرهنگ امروزی احترام گذاشتن را به بچه ها یاد بدهند؟

کودکان زیبای ما

تو این پست عکس کوچولوهای خوشگلمون رو که مامانای عزیز ارسال کردن میذارم .. بحث در مورد تفریح کودکان بود و مادرا از تفریحات زیبا و معصومانه کودکانشون عکس فرستادن ...همه شون مثل فرشته ن .. مثل که نه خود فرشته ن

کودک من از هیچ کس کمتر نیست !!

تحقیقات انجام شده در خصوص آسیب شناسی روانی حکایت از آن دارد که علت بسیاری از رفتارهای آسیب زای فرزندان درخانه و مدرسه مانند پرخاشگری ، اضطراب، بزهکاری، مصرف سیگار، افت تحصیلی و مواردی از این قبیل ریشه در کمبود یا ضعف «عزت نفس» آنان دارد.
 
در واقع هر چه فرد از خودباوری و عزت نفس بالا تری برخوردار باشد از موقعیت و کارآمدی بالا تری برخوردار بوده و از آسیب های روانی اجتماعی نیز مصون خواهد ماند. گوته در اهمیت «عزت نفس» می گوید:

در دعوای کودکان وظیفه بزرگتر ها چیست؟

دعوا، یکی از مزایای داشتن خواهر یا برادر در خانه است. چون چنین کودکی، قبل از ورود به جامعه، خواهر یا برادری داردکه با او اختلاف سلیقه و اختلاف نظر دارد و با درگیری هایی روبرو می شود که باید سعی کند آنها را حل کند. والدین باید به فرزندان خود اجازه رویارویی با چنین مشکلاتی را بدهند...
 
این کار آنها را برای آینده آماده می کند. اگر دعوا یا بحث میان کودکان، کلامی بود، بهتر است دخالت نکنید و به هیچ وجه نقش قاضی را در این میان بازی نکنید. مثلا عده ای همیشه به فرزند کوچک تر می گویند که: «تو باید به برادر یا خواهر بزرگ تر خود احترام بگذاری.» یا به فرزند بزرگ تر می گویند که: «تو باید رعایت کنی، هر چه باشد تو بزرگ تر هستی.» با این کار، کودک نسبت به والدین خود احساس منفی ای پیدا می کند. اگر جنگ و دعوای کودکان، به زدو خورد کشیده شد، قبل از آسیب رساندن به خودشان یا وسایل، آنها را از هم جدا کنید. بهتر است هر کدام از آنها نیم ساعت در محیطی جدا از هم بمانند و اجازه هیچ ارتباطی با هم نداشته باشند.