نحوه برخورد با کودکانی که خیلی جیغ می کشند :

2. زمانی که کودکتان شروع به جیغ زدن می کند، صبور بوده و زود از کوره در نروید. از چنین فرصت هایی برای آموزش کودک خود بهره گیرید. با آرامش با او صحبت کنید و به او بگوئید چگونه برای به دست آوردن خواسته های خود باید عمل کند.
3. کودکان از نوع برخورد اطرافیان، واکنش بعدی را انجام می دهند؛ بنابراین شایسته است گاه در مقابل برخی از رفتارها و واکنش های او بی تفاوت باشید تا آن رفتار در وی خاموش گردد؛ زیرا چه بسا توجّه شما خود به خود باعث تقویت رفتار در کودک گردد؛ به عنوان مثال وقتی کودک می بیند شما در برابر جیغ زدن او برآشفته شدید تازه یاد می گیرد که برای آشفته شدن شما باید چه کند.
4. زمینه بروز این گونه رفتارها را در فرزند خود کاهش دهید. به عنوان مثال اگر تجربه نشان داده زمانی که با تندی با او برخورد می شود او شروعبه جیغ زدن می کند، سعی کنید خود و دیگران چنین رفتاری با او نداشته باشید.
5. با توجّه به موقعیّتی که او اقدام به جیغ زدن می کند، سعی نمایید در برخی از مواقع از روش محروم سازی به جای تنبیه کلامی و رفتاری برای کاهش رفتار نادرست فرزند خود بهره گیرید. به این صورت که پس از اقدام وی به جیغ زدن، به او اجازه ندهید با اسباب بازی، بازی نماید. به او توضیح دهید که چرا او را از اسباب بازی هایش محروم کردید. او را از اسباب بازی هایش دور کنید تا مهلت یابد که دریابد چرا او را از اسباب بازی هایش، دور نموده اید ( برای مدت زیاد او را از اسباب بازی ها دور نکنید؛ زیرا در این صورت فراموش می کند که چرا چنین رفتاری با او داشته اید). به وی بگویید که اگر به شما قول دهد که دیگر این کار را تکرار نکند او را به محل بازی باز می گردانید.
7. یکی از دلایل تکرار رفتار پرخاشگرانه این است که کودک به این نتیجه می‌رسد که نه ‌تنها رفتار پرخاشگرانه‌اش منجر به پیامد بدی نمی‌شود، بلکه تقویت هم می‌شود. مثلاً والدین گاهی چون حوصله سر و صدا و داد و فریادهای کودک خود را ندارند یا از رفتارهای پرخاشگرانه او می‌ترسند، هنگام بروز رفتار پرخاشگرانه از سوی کودک سریع او را به خواسته‌اش می‌رسانند تا او را آرام کنند، در نتیجه کودک یاد می‌گیرد برای رسیدن به خواسته‌اش پرخاشگری کند. گاهی هم کودک تنها برای جلب توجه والدین به خود و قراردادن خود در کانون توجه خانواده، پرخاشگری می‌کند و والدین نیز بدون آنکه متوجه باشند با توجه به او (توجه مثبت مثل دلسوزی کردن) او را به خواسته‌اش می‌رسانند و به این ترتیب احتمال اینکه در دفعات بعد برای جلب توجه والدین، پرخاشگری کند را افزایش می‌دهند. پس باید مراقب باشید که با رفتار خود موجب تقویت رفتار منفی در او نشوید.
8. اگر بد رفتاری‌ کودک نشانه اعتراض وی است؛ به او و اعتراضش گوش دهید؛ زیرا گاه بد رفتاری‌ در بچه ها نشانه اعتراض آنهاست. این نوعی رفتار تلافی جویانه است که برخی از کودکان در پیش می گیرند؛ زیرا احساس می کنند فقط با اینگونه رفتارها است که می توانند نارضایتی خود را نشان دهند.
9. در موارد عدم جیغ زدن ، رفتارهای مثبت کودک مورد تشویق و توجه قرار گیرد. جهت تقویت رفتارهای مثبت می توان از جدول رفتاری و امتیاز دادن بهره برد. البته با توجه به سن او باید بیشتر بصورت دیداری باشد تا بتواند بفهمد. یعنی قرار گرفتن و بالا رفتن امتیازات را ببیند.
10. در مخالفت های خود با کودک ، دقت داشته باشید که پای « نه گفتن » خود بایستید تا کودک تصمیمات را جدی بگیرد. جدیت شما ، آرامش و امنیت را برای کودک به ارمغان می آورد. البته منظور ما از قاطعیت به موقع ، خشونت و دیکتاتوری در برابر فرزند نیست (در تربیت او کم نه بگوئید اما محکم).
11. آنچه می گویید واقعی و درست باشد؛ مثلاْ اگر بچه کار خوبی انجام داد و به او قول هدیه دادید ، باید سر موقع هدیه اش را به او تحویل دهید. این کار باعث می شود که فرزند روی حرف والدینش حساب باز کند و برای تقویت رفتارهای خود و جلب رضایت پدر و مادرش ، تمام تلاش خود را به کار گیرد. اما اگر به او قول دهید و در عمل به قولتان ، سستی به خرج دهید ، کودک به حرفتان اعتماد نمی کند و کم کم نسبت به انجام کارهای مفید و خوب بی رغبت می گردد. در مقابل اگر بچه کار اشتباه و عمدی را انجام داد و او را تنبیه محرومیتی کردید، باید حتماْ تنبیه محرومیتی خود را عملی کنید . اگر این کار را نکنید ، کودکتان این برداشت را می کند که انجام کارهای اشتباه تنبیهی را برایش به همراه ندارد و تنبیه های ذکر شده توسط والدین ، هرگز عملی نخواهد شد.
12. اگر کودک شما عصبانی و خشمناک شد، شما در برابر او عصبانی نشوید.
13. سعی کنید در دعواهای کودکانه فرزندتان با هم سن و سالانش دخالت نکنید و اجازه دهید که خودشان مشکلشان را حل کنند.

را ه های مقابله با ترس کودکان از تاریکی

 
– بر تماشای کارتون ،خواندن کتاب و بازی های کامپیوتری نظارت کنید و اگر فرزندتان با موضوعات موهومی مواجه شد، به قدر کافی درباره آن با او صحبت کنید و اطمینان حاصل کنید که باور نکرده است که در دنیای واقعی این حوادث اتافق می افتد.
– اگر فرزندتان بچه ای را دید که از تاریکی می ترسد و خواست الگو برداری کند، موضوع را با او مطرح و به قدر کافی به زبان کودکانه برایش توضیح دهید که این نوع ترس بی مورد است.
– هرگز فرزندتان از لولو ، هیولا و … نترسانید .
– هرگز کودک را به خاطر ترسیدن سرزنش و یا مسخره نکنید.
 
عروسک کودکان
– بسیاری از بچه ها وقتی عروسک مورد علاقه شان را بغل می کنند احساس آرامش بیشتری می کنند، شما می توانید فرزندتان را به همراه عروسکش به رختخواب بفرستید و به هر دوی آن ها شب به خیر بگویید!
 
– هیچ دلیلی ندارد فرزندتان در تاریکی مطلق بخوابد، برای فرزندتان یک چراغ خواب تهیه کنید تا بتواند اشیای اطرافش را در تاریکی شب تشخیص دهد.
 
در نظر داشته باشید برای سلامتی کودکان چراغ خواب های کم نور انتخاب مناسبتری هستند.

حمام رفتن کودکان در سنین مختلف، چگونه باید باشد؟

حمام رفتن کودکان در سنین مختلف، چگونه باید باشد؟

🚿تولد تا 2 تا 3 سالگی:
مادر می تواند در سنین شیر خوارگی
( تا دو سالگی) فرزندان پسر و دختر خود را به حمام ببرد، ولی لازم است قسمت تناسلی خود را بپوشانند. زمانی که دختر و پسر را در سن 2 تا 3 سالگی با هم به حمام می برند، آن ها هم باید پوشش و شورت داشته باشند و کاملاً برهنه و لخت نباشند.

پسر 8 ساله ام تحمل باختن در بازی را ندارد. چگونه آستانه تحمل او را بالا ببرم ؟

پس 8 ساله ام تحمل باختن در بازی را ندارد. چگونه آستانه تحمل او را بالا ببرم ؟

ج : برخی کودکان به این دلیل تحمل باختن را ندارند که میزان خود باوری آنان پایین است. به اعتقاد بوویچ (1998 م) متخصص بازی درمانی کودکان، «کودکانی که احساس منفی و بدی درباره خود دارند، به بردن بیشتر اهمیت می دهند». اگر می خواهید آستانه تحمل او را در باختن افزایش دهید، اعتماد به نفس او را بالا ببرید .

فرزند خود را هرگز با برادر، خواهر یا همسالی که بازیکن بهتری است، مقایسه نکنید. خوب است قبل از بازی، درباره برد و باخت توضیح دهید و بگویید که لازم نیست انسان همیشه برنده باشد؛ همان گونه که قهرمانان بزرگ ورزشی نیز همیشه برنده نمی شوند. او باید بیاموزد که برد و باخت نیز نوبتی است.

برخی والدین، به گونه ای با فرزند خود بازی می کنند که همیشه او برنده باشد. توصیه می‌کنم گاهی زمینه باختن فرزندتان را فراهم سازید و پس از باختن او، برد قبلی اش را یاد آوری کنید.

بازی های غیر رقابتی (بازی هایی که برنده و بازنده ندارند) با خودتان، و تشویق و ترغیب او به این گونه بازی ها با همسالانش می تواند در کاهش این مشکل موثر باشد، بازی های حدس زدنی (گل یا پوچ)، ضربه زدن به بادکنک، انداختن توپ های کوچک در حلقه، و برای کودکان کوچک تر از فرزند شما، قایم با شک و برج سازی با مکعب ها، نمونه هایی از بازی‌های غیر رقابتی هستند.

یکی از علل مهم سخت بودن پذیرش باخت هنگام بازی با همسالان، برخورد نسنجیده والدین است. توجه بیش از حد آنان به مسأله برد و باخت، خوشحالی فراوان هنگام برد فرزند و اظهار ناراحتی هنگام باختن او و ذکر جمله هایی مثل «بازنده به هیچ دردی نمی خوره» و مانند آن، نمونه های از این گونه برخوردها است.

خوب است بی اهمیت بودن باختن را با روش الگویی نیز به او نشان دهید به این صورت که وقتی در بازی می بازید (و گاهی خود زمینه باختن خویش را فراهم می آورید)، خیلی راحت بگویید : من باختم؛ اما و اقعاً بازی جالب و لذت بخشی بود.

 برگرفته از سخنان استاد دهنوی

مسئولیت پذیری کودکان

یکی از عوامل موفقیت انسان‌های بزرگ این بوده‌ که آن‌ها در زندگی خود تعامل مثبت و فعالی با مسئولیت‌های زندگی خود داشته‌اند. داشتن نگرش مثبت به مسئولیت‌ها و انجام مطلوب آن‌ها زمینه را برای موفقیت‌های بعدی مهیا می‌کند و از طرفی با ایجاد حس اعتماد به نفس در فرد او را برای پذیرش مسئولیت‌های بزرگ مشتاق‌تر می‌کند.
باید گفت ریشه‌های مسئولیت‌پذیری در خانواده و از سنین کم ایجاد می‌شود. متأسفانه مشاهده می‌شود در بسیاری از خانواده‌ها، والدین در ایجاد حس مسئولیت‌پذیری در کودکان احساس ناتوانی می‌کنند و حتی گاهی به دلائل مختلفی حتی اقدام به این کار نمی‌کنند و به فرزندان خود فرصت تجربۀ به دوش کشیدن مسئولیت‌ها را نمی‌دهند غافل از اینکه کودکان آن‌ها اگر امروز که حمایت والدین را به همراه دارند نتوانند مسئولیت‌های کنترل شده‌ای را به دوش بکشند بعدها نخواهند توانست مسئولیت‌های خطیر زندگی را به‌عنوان عضوی از جامعه یا به‌عنوان پدر یا مادر و یا یک همسر ایفا کنند. اگر امروز در آن‌ها این نگرش شکل نگیرد که مسئولیت بخش‌هایی از زندگی را خودشان و فقط خودشان باید بر عهده بگیرند بعد‌ها همین نگرش را به مدرسه و جامعه خواهند کشاند و این آن‌ها را با گرفتاری‌های جدی و مشکلات فراوانی روبرو خواهد کرد. یکی از روانشناسان می‌گوید: «اگر امروز بند کفش کودکت را بستی باید خودت را آماده کنی تا در سی سالگی قرض‌های او را نیز بپردازی»

تجاوز به کودکان

تجاوز به کودکان💥💥💥💥💥

تجاوز به درک کودک از زندگی، روان، جسم، اخلاق، عواطف، شخصیت و احساس مالکیت کودک
چقدر واوژه ی"تجاوز" مشمئز کننده و منفور است. شاید شما هم وقتی این واژه را می شنوید، بلافاصله عمل زشت تجاوز جنسی به ذهن تان خطور کند. یا وقتی خبری حاکی از تجاوز جنسی به یک کودک یا نوجوان می شنویم، چقدر ناراحت شده و برای فرزندان خود احساس خطر می کنیم و سعی می نماییم هشدارهای مهم و ضروری را به آنها بدهیم. ولی آیا منظور از تجاوز، فقط تجاوز جنسی است؟ پاسخ منفی است. اگر چه برخی از والدین در مورد این معضل بسیار مراقب هستند، ولی باید دانست که انواع دیگری از تجاوز به کودک وجود دارد که گاهی به مراتب بدتر و خطرناک تر از تجاوز جنسی محسوب می گردد و عواقب و عوارض آن نیز گسترده تر و ماندگارتر خواهد بود. در این قسمت می خواهم به برخی از این شکل های تجاوز اشاره کرده و مثال های روزمره ای از آن را مطرح نمایم.

آموزه های دینی در تربیت کودکان (2)

همه آیات قرآن به طور مستقیم و غیر مستقیم در مقام تربیت انسان است. یکی از بخش های مهم تربیت، تربیت فرزند است که قرآن در سوره های متعدد و در ضمن بیان سرگذشت انبیا و فرزندان آنان (نوح، ابراهیم، یعقوب ، یوسف و...) به مسائل تربیت فرزند (اهمیت، محورها، شیوه ها و...) آگاهی داده است. اوج آموزه های قرآن در این زمینه در سوره لقمان است که خداوند متعال به صورت مستقیم محور های مختلف تربیتی را از زبان لقمان خطاب به فرزندش بیان نموده است.

آموزه های دینی در تربیت کودکان (1)

حضرت امام صادق (ع) می‌فرماید: «بهترین میراث پدران برای فرزندان، ادب است نه مال و ثروت! زیرا ثروت از میان می‌رود و ادب پایدار می‌ماند.» (7) کودکی که در خانواده با ایمان و روشن ضمیر تربیت شده باشد، دارای ارزش والائی است؛ زیرا زندگی انسان بر پایه تربیت صحیح استوار است و اگر کودکی نیکو تربیت شود؛ بدون تردید می‌تواند فردی صالح و شایسته برای جامعه واقع گردد. تربیت خوب فرزند، بدون تردید دارای اجر اخروی نیز برای والدین می‌باشد؛ زیرا اثر فرزند صالح پس از مرگ والدین؛ همواره به آن‌ها می‌رسد و خداوند متعال آنها به خاطر تربیت فرزند صالح؛ مورد تکریم قرار می‌دهد. پیامبر بزرگوار (ص) می‌فرمایند: «هر کس دختر داشته باشد و او را خوب تربیت کند و به خوبی او را دانش بیاموزد و از نعمت‌هائی که خداوند به او عطا فرموده، به وفور بهره‌مندش سازد، آن دختر مانع و سپر پدر در برابر آتش دوزخ خواهد بود.»

راهکارهای خواباندن کودک

ماشین سواری: اگر ازاینکه مرتب فرزندتان را در آغوش بگیرید و دور خانه را بچرخید یا اینکه او را روی پای خود بگذارید و ساعت‌ها تکان دهید تا به خواب برود، خسته و کلافه شده‌اید، به شما پیشنهاد می‌شود که او را سوار ماشین کنید. کودک را در صندلی مخصوص قرار دهید و حدود 20دقیقه الی نیم ساعت، در خیابان‌های اطراف محل زندگی‌تان بدون اینکه توقف کنید، دور بزنید. بعد از طی این مدت زمان به خانه برگردید و فرزندتان را در حالی که در خواب ناز است، به آرامی به تختش منتقل کنید. می‌توانید برای جلوگیری از بیدارشدن کودک، او را با همان صندلی به خانه منتقل کنید و به آرامی روی تخت بخوابانید. البته پدرها نیز می‌توانند این مسئولیت را به‌عهده بگیرند تا مادر در نبود آنها کمی استراحت کند! و اگر هر دو، وقت اضافه داشتند، می‌توانند همراه فرزندشان سوار ماشین شوند. مطمئن باشید تجربه جالبی است و شاید بتوانید در طول مسیر گفت‌وگویی هم با همسرتان که پس از تولد نوزادتان، زمانی برایش نداشتید انجام دهید.

7 نکته اساسی درباره بازی با کودکان

1. کودکان از طریق بازی یاد می گیرند
ارزش بازی های کودکانه را دست کم نگیرید چون:

کودکان از طریق بازی مهارت های شناختی خود را گسترش می دهند مانند حل مساله یا مهارت های ریاضی وقتی وانمود می کنند که صاحب یک فروشگاه مواد غذایی هستند.

کودکان از طریق بازی توانایی های فیزیکی خود را تقویت می کنند مانند حفظ تعادل بدن.

کودکان از طریق بازی واژگان جدید یاد می گیرند.

کودکان از طریق بازی مهارت های اجتماعی را خود تقویت می کنند مثل وقتی که بازی دزد و پلیس را انجام می دهند.