مطالبی در مورد تنبیه کودکان

تنبیه بدنی را کلا خط نزنید!

شما حق ندارید به ضرب و شتم کودک‌تان بپردازید؛ اما این اصل اخلاقی و انسانی نباید به خط زدن همه انواع تنبیه‌های بدنی ختم شود. گاهی کودک شما آنقدر رفتار مهلکی را نشان می‌دهد، که چاره‌ای جز استفاده از شدید‌ترین شیوه تنبیه، یعنی تنبیه بدنی باقی نمی‌ماند. مثلا اگر کوچولوی دو ساله شما می‌خواهد سنجاق سرش را به پریز برق وارد کند، قطعا نمی‌توانید او را از تماشای برنامه مورد علاقه‌اش منع کنید یا از روی همان مبلی که نشسته‌اید، از فرزندتان بخواهید که این کار را نکند. در چنین شرایطی باید فورا وارد عمل شوید، فرزندتان را متوقف کنید و با اخم و چند ضربه آرام پشت دستش، به او بفهمانید که نباید کارش را تکرار کند.

بازی هایی برای کاهش هراس اجتماعی و رفع خجالت و کمرویی کودکان

بازی هایی برای کاهش هراس اجتماعی و رفع خجالت و کمرویی کودکان

احساس گناه در کودک

4⃣👿اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه در ﻛﻮدک 👿
✨دکتر هلاکویى✨
 اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه در ﻛﻮدک ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺪ ﻫﺴﺘﻢ و دﻳﮕﺮان ﺧﻮب، و اﻳﻦ اﺣﺴﺎس "ﻣﻦ ﺑﺪ ﻫﺴﺘﻢ" ﺑﺎﻋﺚ اﻳﺠﺎد اﺿﻄﺮاب و ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺣﺮﻣﺖ ﻧﻔﺲ در ﻛﻮدک ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه در اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت اﺷﺘﺒﺎه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.

کتک زدن والدین توسط کودکان

کتک زدن والدین توسط کودکان در سنین ۲ تا ۴ سالگی شیوع بیشتری دارد. معمولا کودک در موقعیت هایی که رنجیده می شود، خجالت می کشد و یا خسته است این واکنش نامطلوب را از خود نشان می دهد. بسیاری از والدین ممکن است نسبت به این رفتار کودک حساسیتی نشان ندهند، آن ها معمولا این چنین استدلال می کنند که فرزندشان هنوز کوچک است بنابراین به برخورد جدی و مناسب با این رفتار او نیازی وجود ندارد و یا چون این رفتار صدمه ای برای آنان ایجاد نمی کند پس تداوم آن ایرادی ندارد. اما آن چه که به این گروه از والدین پیشنهاد می شود، این است که از همین سنین خردسالی برای ارائه مهارت های اجتماعی مناسب به کودک شان تلاش کنند زیرا یکی از بهترین زمان هایی که می توان الگوهای رفتاری مطلوب را در فرزندان تثبیت کرد، خردسالی و سال های پیش از ورود به مدرسه است.
راهبردهایی که برای تغییر این رفتار در کودکانی در سنین مشابه با فرزند این مخاطب محترم مفید واقع می شود، شامل این مراحل است:

چند راه خوب برای پاداش دادن به کودکان

- ضربه زدن به ساعت (روشی خوب برای کودکی که وقت تلف می کند)
از فرزندتان بخواهید که کاری را انجام دهد. برای او ساعت کوک کنید. اگر کار قبل از زنگ زدن ساعت انجام شد، فرزندتان باید پاداش بگیرد. برای تعیین میزان زمانی که به کودک می دهید باید "بهترین زمان" او را برای انجام آن کار دریافته و 5 دقیقه به آن اضافه کنید.
 

مهارت های کنترل مناسب مقابله با لجبازی کودکان

هنوز بسیاری از والدین، مهارت های کنترل مناسب مقابله با لجبازی کودکان را نیاموخته اند. شکی نیست که منطقی بودن با کودک لجباز کار سختی است و گاهی اوقات صبر شما به پایان می رسد.

اما راه های موثری برای حل مشکل لجبازی بچه ها وجود دارد تا خانه شما را از یک منطقه جنگی به بهشتی آرام تبدیل کند. آگاه باشید که اجرای این راهکارهای از اوان کودکی نتایجی کارآمدتر به همراه خواهد داشت. لذا بهتر است پیش از بچه دار شدن با همسرتان در مورد اهدافتان از روش های تربیتی صحبت کنید.

لجبازی در کودک کاملا طبیعی است. هر کودکی تا حدی لجبازی می کند، چون این طبیعت آنهاست که اطرافشان را آزمایش کنند و بفهمند که تا کجا می توانند پیشروی کنند. با این حال، بچه ها حد و مرز خود را نمی شناسند و این وظیفه والدین آنهاست که محدودیت ها را برای آنها مشخص کند. اینجاست که نقش مدیریتی پدر و مادر شروع می شود که هرچه زودتر باشد، بهتر است.

مچ فرزندانتان را موقع کارهای خوب بگیرید!

بچه هایی که پیام مثبت را به جای پیام های منفی می شنوند، دارای اعتماد به نفس بیشتری هستند. از آن جایی که آنها صرفا برای "بودن" مورد تقدیر و تمجید قرار می گیرند، نیازی ندارند برای جلب توجه والدینشان، رفتارهای بد نشان دهند. هر گاه توانستید افکار منفی خو را با افکار مثبت جایگزین کنید، راحت تر می توانید کارهای مثبت فرزندتان را ببینید و کارهایی که شما را آزار می دهند، نادیده بگیرید. سعی کنید به خاطر بسپارید که اگر فرزند شما باعث ناراحتی تان می شود، بدین معنی نیست که بد و شیطان است، بلکه معنی آن صرفا این است که دیدگاه و خط مشی او با دیدگاه و خط مشی شما متفاوت است.
برای اینکه کودکتان همان طور که می خواهید رفتار کند، باید به طور دائم رفتار مورد نظرتان را مورد تشویق قرار دهید. برای مثال، فرض کنید می خواهید هنگام صحبت با تلفن، فرزندتان آرام بازی کند و یا خودش را سرگرم کند، به جای این که به محض زنگ زدن تلفن، بخواهد که به او توجه کنید. خوب دقت کنید، دفعه دیگر که توانستید به خوبی با تلفن صحبت کنید چون فرزندتان اتفاقا مشغول تماشای تلویزیون و یا سرگرم بازی بوده، این حرکت او را مورد تشویق قرار دهید. بعد از اینکه تلفن را قطع کردید، فرزندتان را در آغوش بگیرید و ببوسید و با هیجان بگویید: "می دانی چه کار کردی؟" وقتی فرزندتان کنجکاوانه به شما نگاه می کند و می پرسد: "نه، چه کار کردم؟" به گرمی جواب دهید: "وقتی مشغول صحبت با تلفن بودم، تو خیلی خوب رفتار کردی. خیلی ممنونم که اینقدر ساکت بودی".

نحوه برخورد با کودکانی که خیلی جیغ می کشند :

2. زمانی که کودکتان شروع به جیغ زدن می کند، صبور بوده و زود از کوره در نروید. از چنین فرصت هایی برای آموزش کودک خود بهره گیرید. با آرامش با او صحبت کنید و به او بگوئید چگونه برای به دست آوردن خواسته های خود باید عمل کند.
3. کودکان از نوع برخورد اطرافیان، واکنش بعدی را انجام می دهند؛ بنابراین شایسته است گاه در مقابل برخی از رفتارها و واکنش های او بی تفاوت باشید تا آن رفتار در وی خاموش گردد؛ زیرا چه بسا توجّه شما خود به خود باعث تقویت رفتار در کودک گردد؛ به عنوان مثال وقتی کودک می بیند شما در برابر جیغ زدن او برآشفته شدید تازه یاد می گیرد که برای آشفته شدن شما باید چه کند.
4. زمینه بروز این گونه رفتارها را در فرزند خود کاهش دهید. به عنوان مثال اگر تجربه نشان داده زمانی که با تندی با او برخورد می شود او شروعبه جیغ زدن می کند، سعی کنید خود و دیگران چنین رفتاری با او نداشته باشید.
5. با توجّه به موقعیّتی که او اقدام به جیغ زدن می کند، سعی نمایید در برخی از مواقع از روش محروم سازی به جای تنبیه کلامی و رفتاری برای کاهش رفتار نادرست فرزند خود بهره گیرید. به این صورت که پس از اقدام وی به جیغ زدن، به او اجازه ندهید با اسباب بازی، بازی نماید. به او توضیح دهید که چرا او را از اسباب بازی هایش محروم کردید. او را از اسباب بازی هایش دور کنید تا مهلت یابد که دریابد چرا او را از اسباب بازی هایش، دور نموده اید ( برای مدت زیاد او را از اسباب بازی ها دور نکنید؛ زیرا در این صورت فراموش می کند که چرا چنین رفتاری با او داشته اید). به وی بگویید که اگر به شما قول دهد که دیگر این کار را تکرار نکند او را به محل بازی باز می گردانید.
7. یکی از دلایل تکرار رفتار پرخاشگرانه این است که کودک به این نتیجه می‌رسد که نه ‌تنها رفتار پرخاشگرانه‌اش منجر به پیامد بدی نمی‌شود، بلکه تقویت هم می‌شود. مثلاً والدین گاهی چون حوصله سر و صدا و داد و فریادهای کودک خود را ندارند یا از رفتارهای پرخاشگرانه او می‌ترسند، هنگام بروز رفتار پرخاشگرانه از سوی کودک سریع او را به خواسته‌اش می‌رسانند تا او را آرام کنند، در نتیجه کودک یاد می‌گیرد برای رسیدن به خواسته‌اش پرخاشگری کند. گاهی هم کودک تنها برای جلب توجه والدین به خود و قراردادن خود در کانون توجه خانواده، پرخاشگری می‌کند و والدین نیز بدون آنکه متوجه باشند با توجه به او (توجه مثبت مثل دلسوزی کردن) او را به خواسته‌اش می‌رسانند و به این ترتیب احتمال اینکه در دفعات بعد برای جلب توجه والدین، پرخاشگری کند را افزایش می‌دهند. پس باید مراقب باشید که با رفتار خود موجب تقویت رفتار منفی در او نشوید.
8. اگر بد رفتاری‌ کودک نشانه اعتراض وی است؛ به او و اعتراضش گوش دهید؛ زیرا گاه بد رفتاری‌ در بچه ها نشانه اعتراض آنهاست. این نوعی رفتار تلافی جویانه است که برخی از کودکان در پیش می گیرند؛ زیرا احساس می کنند فقط با اینگونه رفتارها است که می توانند نارضایتی خود را نشان دهند.
9. در موارد عدم جیغ زدن ، رفتارهای مثبت کودک مورد تشویق و توجه قرار گیرد. جهت تقویت رفتارهای مثبت می توان از جدول رفتاری و امتیاز دادن بهره برد. البته با توجه به سن او باید بیشتر بصورت دیداری باشد تا بتواند بفهمد. یعنی قرار گرفتن و بالا رفتن امتیازات را ببیند.
10. در مخالفت های خود با کودک ، دقت داشته باشید که پای « نه گفتن » خود بایستید تا کودک تصمیمات را جدی بگیرد. جدیت شما ، آرامش و امنیت را برای کودک به ارمغان می آورد. البته منظور ما از قاطعیت به موقع ، خشونت و دیکتاتوری در برابر فرزند نیست (در تربیت او کم نه بگوئید اما محکم).
11. آنچه می گویید واقعی و درست باشد؛ مثلاْ اگر بچه کار خوبی انجام داد و به او قول هدیه دادید ، باید سر موقع هدیه اش را به او تحویل دهید. این کار باعث می شود که فرزند روی حرف والدینش حساب باز کند و برای تقویت رفتارهای خود و جلب رضایت پدر و مادرش ، تمام تلاش خود را به کار گیرد. اما اگر به او قول دهید و در عمل به قولتان ، سستی به خرج دهید ، کودک به حرفتان اعتماد نمی کند و کم کم نسبت به انجام کارهای مفید و خوب بی رغبت می گردد. در مقابل اگر بچه کار اشتباه و عمدی را انجام داد و او را تنبیه محرومیتی کردید، باید حتماْ تنبیه محرومیتی خود را عملی کنید . اگر این کار را نکنید ، کودکتان این برداشت را می کند که انجام کارهای اشتباه تنبیهی را برایش به همراه ندارد و تنبیه های ذکر شده توسط والدین ، هرگز عملی نخواهد شد.
12. اگر کودک شما عصبانی و خشمناک شد، شما در برابر او عصبانی نشوید.
13. سعی کنید در دعواهای کودکانه فرزندتان با هم سن و سالانش دخالت نکنید و اجازه دهید که خودشان مشکلشان را حل کنند.

را ه های مقابله با ترس کودکان از تاریکی

 
– بر تماشای کارتون ،خواندن کتاب و بازی های کامپیوتری نظارت کنید و اگر فرزندتان با موضوعات موهومی مواجه شد، به قدر کافی درباره آن با او صحبت کنید و اطمینان حاصل کنید که باور نکرده است که در دنیای واقعی این حوادث اتافق می افتد.
– اگر فرزندتان بچه ای را دید که از تاریکی می ترسد و خواست الگو برداری کند، موضوع را با او مطرح و به قدر کافی به زبان کودکانه برایش توضیح دهید که این نوع ترس بی مورد است.
– هرگز فرزندتان از لولو ، هیولا و … نترسانید .
– هرگز کودک را به خاطر ترسیدن سرزنش و یا مسخره نکنید.
 
عروسک کودکان
– بسیاری از بچه ها وقتی عروسک مورد علاقه شان را بغل می کنند احساس آرامش بیشتری می کنند، شما می توانید فرزندتان را به همراه عروسکش به رختخواب بفرستید و به هر دوی آن ها شب به خیر بگویید!
 
– هیچ دلیلی ندارد فرزندتان در تاریکی مطلق بخوابد، برای فرزندتان یک چراغ خواب تهیه کنید تا بتواند اشیای اطرافش را در تاریکی شب تشخیص دهد.
 
در نظر داشته باشید برای سلامتی کودکان چراغ خواب های کم نور انتخاب مناسبتری هستند.

چندین رفتار که باید به کودکتان بیاموزید !

کودکان معمولا به طور عامدانه بی‌ادب نیستند، در اغلب موارد مسئله این است که آنها اصول رفتار مودبانه را یاد نگرفته‌اند.
این چندین مورد خلاصه آدابی است که کودک تا 9 سالگی باید یاد گرفته باشد:
1- هنگامی چیزی را می‌خواهی بگو: "لطفا".
2- هنگامی چیزی به تو می‌دهند، بگو: "متشکرم."
3- هنگامی که بزرگترها با یکدیگر حرف می‌زنند، میان حرف آنها نپر، مگه اینکه مسئله‌ای فوری مطرح باشد. آنها حواس‌شان به تو هست و وقتی حرف‌شان تمام شد به تو پاسخ خواهند داد.
4- اگر لازم است که توجه کسی را فورا جلب کنی، گفتن عبارت "ببخشید" مودبانه‌ترین راه برای وارد شدن به مکالمه است.