هنر پسرداری

چرا پسرها متفاوت اند و چگونه به آنها کمک کنیم تا مردانی متعادل و شاد باشند

سه مرحله در یک نگاه

1.مرحله اول از بدو تولد تا شش سالگی است.دورانی که عمدتا کودک متعلق به مادرش است.او پسر مادر است حتی اگر پدر نقش زیادی در رابطه با بازی با او داشته باشد.در این دوران هدف،ایجاد احساس عشق و امنیت در او،باور اینکه او سرآغاز یک تجربه شیرین و خوشایند است.

2.مرحله دوم از شش تا چهارده سالگی است.زمانی که خارج از غریزه های درونی می آموزد که چگونه به یک مرد تبدیل شود و در فعالیت ها و علائق،بیشتر و بیشتر به پدرش شبیه می شود.هدف این دوران ایجاد همارت و شایستگی و در عین حال گسترش مهربانی و شوخ طبعی،و ساخت یک شخصیت متعادل است.این دوره زمانی است که او از اینکه یک مرد است،شاد و آسوده خاطر می شود.اگرچه مادر همچنان در زندگی پسر سهیم است.

4 اشتباه تربیتی که پدر و مادر ها مرتکب می شوند

تربیت کردن بچه‌ها، کار درستی است و اتمام حجت کردن، بعضی وقت‌ها، خیلی هم لازم است، اما قرار نیست همیشه، شما دستور بدهید و او هم گوش به فرمان‌تان باشد.
- «همین الان لباست رو بپوش؛ وگرنه اصلا بیرون نمی‌ریم»
- «باشه، پس خونه می‌مونیم!»
مکالمه عجیب و غریبی نیست. ممکن است شما هم از دو، سه سالگی فرزندتان به بعد، چندین و چند بار در همین موقعیت قرار گرفته باشید و وقتی می‌خواستید با پسر و دختر بازیگوش‌تان اتمام حجت کنید، آن‌ها با واکنش‌شان، شما را حیرت‌زده کرده باشند. تربیت کردن بچه‌ها، کار درستی است و اتمام حجت کردن، بعضی وقت‌ها، خیلی هم لازم است، اما قرار نیست همیشه، شما دستور بدهید و او هم گوش به فرمان‌تان باشد. در ادامه، با بزرگ‌ترین اشتباه‌هایی که هنگام تربیت فرزندان مرتکب می‌شوید و هم‌چنین روش درست جایگزین آن، آشنا می‌شوید.

ریخت و پاش به کودکان چه می آموزد؟

کودکان امروز فرصت‌ بسیار کمی برای بازی‌های بدون ساختار و نامرتبی که ما در گذشته انجام می‌دادیم، دارند. هر کودکی سرگرمی مخصوص به خود را دارد اما یک چیزی است که تمام کودکان در آن ماهرانه عمل می‌کنند: ریخت و پاش.

 کودکان امروز فرصت‌ بسیار کمی برای بازی‌های بدون ساختار و نامرتبی که ما در گذشته انجام می‌دادیم، دارند. هر کودکی سرگرمی مخصوص به خود را دارد اما یک چیزی است که تمام کودکان در آن ماهرانه عمل می‌کنند: ریخت و پاش. در واقع زندگی کردن با یک کودک ممکن است گاهی به شما این احساس را بدهد که در دام ریخت و پاش‌ها و لباس‌های کثیف او گیر افتاده‌اید. صبر زیادی لازم است اگرچه می‌توانید به او تمییز کردن را آموزش دهید. فقط مراقب باشید، هنگامی که این عادات خوب را به او یاد می‌دهید، به تمام ریخت و پاش‌های او «نه» نگویید زیرا او با بعضی از این فعالیت‌ها است که جهان اطراف خود را می‌شناسد و مهارت‌هایش را پرورش می‌دهد. ما در اینجا به شما خواهیم گفت چرا این فعالیت‌ها برای کودکتان مناسب است.

با کودکان پرخاشگر چگونه رفتار کنیم؟

امروز هر یک از ما اگر خودمان را ارزیابی کنیم متوجه می شویم که هر روز به نحوی این گونه از فرزندانمان انتقاد می کنیم در حالیکه متوجه نیستیم اثرات سوء این انتقاد در آینده چه پیامدهایی به همراه خواهد داشت . در این گونه مواقع ، عیب جوئیها ، نق زدنها، تحقیر نمودن ها ، اهمیت ندادن های شما و ... موجب عدم شکل گیری شخصیت واقعی خوب کودک ، نوجوان و یا جوان خواهد شد

در مقابل کودکی که می‌خواهد هر چیزی را به زور و با جیغ و فریاد به‌دست آورد، باید چه رفتاری داشت؟
- نباید به جیغ‌های آنها اعتنا کرد. وقتی یک کودک با جیغ‌زدن یا پرخاشگری به خواسته‌های خود می‌رسد چون از این رفتار خود امتیاز و پاداش می‌گیرد و برایش لذت‌بخش است، بنابراین می‌آموزد که این رفتار را تکرار کند. اگر پدر و مادر به جیغ‌‌زدن فرزندان خود توجه کنند، این رفتار را در او تقویت می‌کنند.

اعتراض های یک نی نی به بابا و مامانش

آقای پدر! در کمال احترام خواهشمندم اینقدر لب و لوچه ی غیر پاستوریزه ، و سار و سیبیل سیخ سیخی آهار نشدتون را به سر و صورت حساس من نمالید .

خانوم مادر! جیغ زدن شما هنگام شناسایی اجسام داخل خانه توسط حس چشایی من، نه تنها کمکی به رشد فکری من نمی کنه، بلکه برای شیر شما هم مضر است !!! لازم به ذکر است که سوسک هم یکی از اجسام داخل خانه محسوب می شود!

پدر محترم! هنگام دستچین کردن میوه، از دادن من به بغل اصغر آقای سبزی فروش خودداری نمایید. چشمهای تلسکوپی، گوشهای ماهواره ای و سیبیلهای دم الاغی اش مرا به یاد قرضهای شما می اندازد !

مخصوصاً وقتی که چشمهای خود را گشاد کرده، و با تکان دادن سر و لبهایش " بول بول بول بول" می کند! زهرمار، درد، مرض، کوفت ! الهی کف شامپو تو چشت! شب بخوابی خواب بد ببینی ! جیش کنی تو شلوارت!

مادر محترم! شصت پا وسیله ای است شخصی ، که اختیارش رو دارم ! لطفاً هرگاه سعی در خوردن شصت پای شما نمودم، گیر بدهید!

آقای پدر! هنگام دعوا با خانوم مادر، به جای پرت کردن قابلمه و ماهی تابه به روی زمین، از چینی های توی کابینت استفاده نمایید ! اکشن بودن دعوا به همین چیزاست!

خانوم مادر! از مصرف هله هوله ی زیاد پرهیز نمایید! این عمل نه تنها برای سلامتی شما خوب نیست، بلکه موجب می شود که شیرتان بوی " بچه سوسک مرده " بدهد.

آقای پدر! کودکان توانایی کافی برای حفظ جیش خود ندارند و این توانایی هنگامی که شما شکم مرا "پووووووف" می کنید به حداقل می رسد ! الان بگم که بعد شرمنده تون نشم.

نحوه صحیح دستور دادن به کودکان !

۱_دستور درست باید واضح باشه：

بعضی مادرها میگن کارهای بد نکن,ازت یه توقع دیگه ای داشتم,برو اتاقتو تمیز کن,اما این دستورات هیچ کدام واضح نیست به جای برو اتاقتو تمیز کن که واضح نیست باید بگیم：مامانی برو روتختیتو مرتب کن و اسباب بازی هاتو جمع کن🌹

نقش مادران در گرایش دختران به زیبایی ظاهری

اکثر نوجوانان در مورد ظاهر جسمانی خود بسیار حساسند و به آن توجه زیادی می کنند، فقط تجسم کنید که اگر یک لکه روی صورت نوجوان باشد، یا وزن او یک ذره اضافه شود و یا کوتاه قد باشد، چه واکنشی نشان می دهد! در برخی از نوجوانان، هر آنچه که لطمه ای به جذابیت آنها وارد کند، می تواند تخریب کننده اعتماد به نفس آنها باشد.
به طور کلی، واکنش دختران نسبت به عواملی که تصور می کنند نقصی در ظاهرشان محسوب می شود، منفی تر از پسران است.

در اکثر جوامع و فرهنگ ها، زن ها بیشتر براساس ظاهرشان قضاوت می شوند و وضعیت ظاهر در پذیرش اجتماعی آنها نقش اساسی دارد. اما مردها بیشتر بر پایه دلاوری، توانایی های ورزشی و موفقیت های علمی و مواردی مشابه، توجه اطرافیان را جلب می کنند.
از طرف دیگر سریال های خارجی ، فیلم های سینمایی، ماهواره و... باعث گرایش خواسته یا ناخواسته جوانان به کسب زیبایی ظاهری شده است .

آیا کودکان باید درک شوند؟

 تا به حال شده کودکتان در یک جمع یا میهمانی، اسباب بازی یا وسیله ای را از کودک دیگری به زور بگیرد؟ احتمالا خیلی زیاد! در این مواقع ممکن است احساس ناراحتی کرده و با خود بگویید دیگران چنین قضاوت خواهند کرد که در تربیت کودکتان کوتاهی کرده اید؛ یا خوشحال شوید از اینکه کودکتان می تواند از عهده کارهای خودش بربیاید و جای خود را در جمع باز کند؛ شاید هم نسبت به اینگونه رفتارهایی بی تفاوت هستید و اهمیت چندانی برایتان ندارد.

صرف نظر از احساس شما، جنگ و جدال به خاطر اسباب بازی بین بچه ها، یک جنگ تمام نشدنی و همیشگی است که هیچ راهی هم ندارد. کودکان نسبت به وسایل خود احساس مالکیت داشته و چشم ندارند کودک دیگری به آنها حتی نگاه بکند، چه برسد به اینکه از آنها استفاده کند. با وجود این روانشناسان از والدین می خواهند تا نحوه تقسیم کردن وسایل و شریک شدن در اسباب بازی را از همان کودکی به فرزندان خود آموزش بدهند، تا فرزندان بتوانند در آینده مشارکت بهتری با دیگران داشته باشند.

انواع مهم دروغ‌گویی در کودکا

انواع مهم دروغ‌گویی در کودکان را به صورت زیر می‌توان دسته‌بندی کرد:

‌ 1-دروغ برای جلب توجه
زمانی که کودک، توجه مثبت دیگر افراد مانند هم‌سن‌وسالان و به‌خصوص مادر و پدر خود را دریافت نمی‌کند، با دروغ‌گویی و بزرگ جلوه‌دادن خود، سعی در جلب این توجه خواهد کرد. فراموش نکنید که برای کودکان، گرفتن و جلب توجه مادر و پدر و بزرگ‌ترها‌ حتی از نوع منفی آن، بهتر از فقدان هرگونه توجهی است.

2ـ دروغ‌های خیال‌بافانه
این نوع دروغ‌گویی، مخصوص کودکان کم‌سن‌و‌سال‌تر و خیال‌پرداز است. این نوع خیال‌بافی‌ها و غیرواقعی بودن آن‌ها را هرگز نباید به روی آنان آورد و به‌عبارتی، به‌جای هرگونه توجه و تمرکز، باید از کنار آنان گذشت.

3ـ دروغ‌بازی
این نوع دروغ، شبیه نوع قبلی یعنی دروغ‌های خیال‌بافانه است که با آن، کودکان سعی دارند دیگران حوادث تخیلی یا بازی‌های آنان را باور کنند.

4ـ دروغ مبهم
کودک وقتی ناتوان از ابراز احساس‌ها و فکرهای خویش است، با سرهم‌بندی و به‌هم چسباندن جمله‌هایی، سعی در بیان آن احساس‌ها دارد‌ اما بزرگ‌ترها تصور می‌کنند که او در حال دروغ‌گویی است.

5ـ دروغ انتقام‌جویانه
این نوع دروغ، از نفرت و خشم کودک ناشی می‌شود.

6ـ دروغ محدود و ساختگی
این نوع دروغ، بیشتر وقت‌ها از ترس تنبیه، تهدید و توهین مادر و پدر و یا مربیان و بزرگترها صورت‌می‌‌‌گیرد.

7ـ دروغ خودخواهانه
این دروغ، حساب شده است و جهت فریب دادن دیگران صورت‌می‌‌گیرد و به‌طور معمول برای به‌دست آوردن یک‌چیز یا وضعیت مطلوب از سوی کودک، ابراز می‌شود.

8ـ دروغ مصلحتی
کودکان، این نوع دروغ‌گویی را به حساب خودشان برای مراقبت از دوستی که در یک وضعیت مشکل قراردارد و تحت فشار است، بیان می‌کنند.

9ـ دروغِ عادتی یا عادت‌شده
این نوع دروغ‌ها به دلیل نتیجه گرفتن‌های قبلی از دروغ‌هایی است که پیش از این، ابراز شده و به‌عنوان یک الگوی رفتاری در دسترس اوست و برایش کارکرد داشته است.

دلایل بسیاری وجود دارد که بچه ها می گویند:

- کودک زیر هفت سال فرق تخیل و واقعیت را نمیداند. گاهی برداشت ما از حرفهای ار دروغگوییست در حالی که او به خیال خودش راست میگوید.

ـ وقتی می دانند کار اشتباهی کرده اند برای آنکه تنبیه نشوند دروغ میط گویند.

ـ برای بدست آوردن چیزی که می خواهند.

ـ بچه هایی که نسبت به خانواده و دوستان خود وفا دارند برای آنکه از دیگران دفاع کنند و یا آنان رادچار مشکل نکنند دروغ می گویند.
ـ با تحت تأثیر قرار دادن دیگران ، زندگی و تجارب آنها دچار هیجان بیشتری می شود .

ـ برای آنکه اعتماد به نفسشان بیشتر شود می خواهند خود را بهتر از آنچه که هستند جلوه دهند.

ـ دروغ شنیدن از والدین حتی دروغ مصلحت آمیز روی آنان تآثیر می گذارد.

کودکان تا هفت سالگی در دنیای تخیلی خود زندگی میکنند. بنابراین گاهی به خیال خود راست میگویند و از نگاه ما دروغ.

اما گاهی اوقات دروغ کودکان از ترس است.

مچ کودک رو نگیرید چون حس بد بیشتری به خودشان پیدا می کنند.
ریشه‌ی بیشتر دروغ‌ها به‌دلیل احساس ناامنی و وحشت از مجازات و تنبیه است، بنابراین، چنان‌چه کودک به‌خاطر راست‌گویی، درباره‌ی اتفاقی ناخوشایند یا ناشایست، از سوی مادر و پدر و یا بزرگترها تنبیه نشود، به دروغ‌گفتن پناه نمی‌آورد. میتوانید نشان بدید واقعیت رو میدانید و اشکال نداره که فهمیدید دروغ گفته یا بهش با شوخی بگید "ای شیطونک موضوع اینه و من میدونم".

اگر کودک را نترسانید راست خواهد گفت و به شما اعتماد خواهد کرد.

چرا کودکتان مو می کشد؟

کشیدن مو، در کودکان، مانند لگد زدن، گاز گرفتن، نیشگون گرفتن و زدن، یکى از راه‌هایى است که کودک به وسیله آن سعى در کنترل محیط اطرافش دارد. دلایل زیادى براى این رفتار‌ها وجود دارد، اما واضح‌ترین آن‌ها این است که کودک فهمیده که چه کارهایى واکنش دیگران را به همراه دارد.👉👉👉
 
به گفته مارک رابرتز، پروفسور دانشگاه ایداهو در رشته روانشناسى بالینى، این رفتار کودک درست مانند زدن کلید و روشن شدن لامپ است. کودک با خودش مى‌گوید: " چه جالب! وقتى موهاى خواهرم را مى‌کشم، او جیغ مى‌کشد!". شاید هم دلیل مو کشیدن از نظر او، متوقف کردن یک اتفاق ناخوشایند است. مثلاً دوستش مى‌خواهد اسباب بازیش را بگیرد و با کشیدن مویش دست از این کار بر مى‌دارد. از آنجایى که مهارت‌هاى شناختى کودک، در حال رشد است، او با این کار شرایطى را که برایش پیش آمده کنترل مى‌کند. صحنه‌اى را تصور کنید که خواهر بزرگترش آخرین شیرینى داخل ظرف را بر مى‌دارد و کودکتان با کشیدن موى او صداى جیغش را در مى‌آورد. به احتمال زیاد شما وارد عمل مى‌شوید و خواهر بزرگتر را مجبور مى‌کنید، شیرینى‌اش را با او تقسیم کند. احتمالاً دفعه بعد، خواهر بزرگتر قبل از اینکه آخرین شیرینى را بردارد کمى فکر مى‌کند.