بازی هایی برای کاهش هراس اجتماعی و رفع خجالت و کمرویی کودکان

بازی هایی برای کاهش هراس اجتماعی و رفع خجالت و کمرویی کودکان

مهارت های کنترل مناسب مقابله با لجبازی کودکان

هنوز بسیاری از والدین، مهارت های کنترل مناسب مقابله با لجبازی کودکان را نیاموخته اند. شکی نیست که منطقی بودن با کودک لجباز کار سختی است و گاهی اوقات صبر شما به پایان می رسد.

اما راه های موثری برای حل مشکل لجبازی بچه ها وجود دارد تا خانه شما را از یک منطقه جنگی به بهشتی آرام تبدیل کند. آگاه باشید که اجرای این راهکارهای از اوان کودکی نتایجی کارآمدتر به همراه خواهد داشت. لذا بهتر است پیش از بچه دار شدن با همسرتان در مورد اهدافتان از روش های تربیتی صحبت کنید.

لجبازی در کودک کاملا طبیعی است. هر کودکی تا حدی لجبازی می کند، چون این طبیعت آنهاست که اطرافشان را آزمایش کنند و بفهمند که تا کجا می توانند پیشروی کنند. با این حال، بچه ها حد و مرز خود را نمی شناسند و این وظیفه والدین آنهاست که محدودیت ها را برای آنها مشخص کند. اینجاست که نقش مدیریتی پدر و مادر شروع می شود که هرچه زودتر باشد، بهتر است.

مچ فرزندانتان را موقع کارهای خوب بگیرید!

بچه هایی که پیام مثبت را به جای پیام های منفی می شنوند، دارای اعتماد به نفس بیشتری هستند. از آن جایی که آنها صرفا برای "بودن" مورد تقدیر و تمجید قرار می گیرند، نیازی ندارند برای جلب توجه والدینشان، رفتارهای بد نشان دهند. هر گاه توانستید افکار منفی خو را با افکار مثبت جایگزین کنید، راحت تر می توانید کارهای مثبت فرزندتان را ببینید و کارهایی که شما را آزار می دهند، نادیده بگیرید. سعی کنید به خاطر بسپارید که اگر فرزند شما باعث ناراحتی تان می شود، بدین معنی نیست که بد و شیطان است، بلکه معنی آن صرفا این است که دیدگاه و خط مشی او با دیدگاه و خط مشی شما متفاوت است.
برای اینکه کودکتان همان طور که می خواهید رفتار کند، باید به طور دائم رفتار مورد نظرتان را مورد تشویق قرار دهید. برای مثال، فرض کنید می خواهید هنگام صحبت با تلفن، فرزندتان آرام بازی کند و یا خودش را سرگرم کند، به جای این که به محض زنگ زدن تلفن، بخواهد که به او توجه کنید. خوب دقت کنید، دفعه دیگر که توانستید به خوبی با تلفن صحبت کنید چون فرزندتان اتفاقا مشغول تماشای تلویزیون و یا سرگرم بازی بوده، این حرکت او را مورد تشویق قرار دهید. بعد از اینکه تلفن را قطع کردید، فرزندتان را در آغوش بگیرید و ببوسید و با هیجان بگویید: "می دانی چه کار کردی؟" وقتی فرزندتان کنجکاوانه به شما نگاه می کند و می پرسد: "نه، چه کار کردم؟" به گرمی جواب دهید: "وقتی مشغول صحبت با تلفن بودم، تو خیلی خوب رفتار کردی. خیلی ممنونم که اینقدر ساکت بودی".

راهکارهای افزایش عزت نفس دختران

1-تشویق به ابراز وجود:
به دختر خود بیاموزید که نیازهای خود را به بزرگسالان بیان کنند و در صحبت با همسالان خود جایگاه خود را حفظ کند. اگر بچه ی دیگری نسبت به او بدرفتاری کرد، تشویقش کنید که در این موارد بگوید: از این طرز صحبت کردن تو خوشم نمی آید.

2- در تعریف و تمجیدهای خود خاص باشید:
زمانیکه به دختر خود می گویید که چقدر او باهوش است، اگر از یک مثال مشخص تر استفاده کنید، گفته شما برای او پرمعناتر می شود. به او بگویید: (تو واقعا ذهن خوبی داری) .

3-تعریف و تمجید خود را با واقعیت منطبق کنید:
یک دختر بچه سوم دبستانی می داند که او بهترین هنرمند یا موسیقیدان در دنیا نیست اما درک می کند که شما متوجه پیشرفتهای او در طول یک ماه شده اید و از آن استقبال می کند.

🔵چگونه از دخالت دیگران در تربیت کودکان جلوگیری کنیم؟🔵

 هر زن و شوهری که تصمیم میگیرند بچه دار شوند بایستی درباره تربیت کودک به یک توافق نظر برسد و هماهنگی های لازم بین آنها ایجاد شود که در نهایت تربیت صحیح کودک به تفاهم و هماهنگی بین پدر و مادر بستگی دارد . اما شروع دخالتها در دوران بارداری و راهنمایی هایی درباره اینکه چه چیز بخورید و چه چیز نخورید و... آغاز میگردد . اما پس از تولدنوزاد و از همان لحظه تولد ممکن است با سیل اظهار نظرات درباره نگهداری نوزاد مواجه گردند . پدربزرگ و مادربزرگها و افراد دیگر فامیل ممکن است در هر زمینه ایی شروع به دادن راهکارهایی کنند و بتدریج با بزرگ شدن کودکان نحوه دخالت در تربیت کودک بیشتر و از نظر روانشناسی پر اهمیت تر میگردد . این مساله مخصوصا در زمانهایی که پدر و مادر شاغل هستند و گودک نصف روز را در کنار پدربزرگ و مادر بزرگ سپری میکند بیشتر دیده میشود .
در تربیت کودکان ، ثبات در رفتاراهمیت بسیاری دارد. درزمان‌ها و مکان‌های مختلف ودر مهمانیها ،رستورانها و حضور افراد مختلف باید به یک شیوه با کودک رفتار کرد. پس، در مورد اشخاصی که با کودکان شما تماس زیادی دارند باید صحبت کنید و قواعد و قوانین خود را به آنها گوشزد نمایید و بگویید چون می‌دانیم شما فرزند مارا دوست دارید و نمی‌خواهید که او بی ادب و تربیت بزرگ شود خواهش می‌کنیم اگر از این به بعد در خانه شما این رفتار را انجام داد، اینگونه رفتار کنید.

فرزندم مرا عصبانی نمی‌کند، او فقط خشم درون مرا آشکار می‌کند.

این جمله را وقتی فهمیدم که زمان‌هایی که عجله داشتم، سرم درد می‌کرد، از دست کسی یا چیزی کفری بودم یا هزارتا کار داشتم و نمی‌دانستم کدام‌شان را اول انجام دهم، وقتی توی ترافیک مانده بودم و ماشین‌ها بی‌هوا جلویم می‌پیچیدند توی هر رفتار بچه و هر کلمه‌ای که از دهانش خارج می‌شد، چیزی بود که مرا از کوره در ببرد. برای هر حرکت نابجایش یک فریاد و تهدید توی هوا ول می‌دادم و مدام این سوال توی سرم وول می‌خورد که این بچه چرا این‌قدر یک دنده‌ست؟ چرا اینقدر حرف می‌زنه؟ چرا این قدر یواش راه می‌ره؟ چرا….؟

وقت‌هایی که سرحال بودم، خبر خوشی شنیده بودم، وقتم آزاد بود، همه چیز آرام بود و من خوشبخت بودم، برای همان کارها و همان کلمات دلم غنج می‌زد و ذوق می‌کردم که چقدر این بچه شیرین است، چه خوب حرف می‌زند، چقدر اعتماد به نفس دارد، چه پشتکاری دارد و …

مادر یا پدر شدن مثل این می‌ماند که آدم دوباره به خودش معرفی شود. من با فرزندم چهره‌هایی از خودم را دیدم که هرگز نمی‌دانستم در من وجود دارند.

تلاش برای تربیت بچه ها بی فایده است
انها شبیه ما خواهند شد خودمان را تربیت
کنیم انها هم تربیت می شوند......

نحوه برخورد با کودکانی که خیلی جیغ می کشند :

2. زمانی که کودکتان شروع به جیغ زدن می کند، صبور بوده و زود از کوره در نروید. از چنین فرصت هایی برای آموزش کودک خود بهره گیرید. با آرامش با او صحبت کنید و به او بگوئید چگونه برای به دست آوردن خواسته های خود باید عمل کند.
3. کودکان از نوع برخورد اطرافیان، واکنش بعدی را انجام می دهند؛ بنابراین شایسته است گاه در مقابل برخی از رفتارها و واکنش های او بی تفاوت باشید تا آن رفتار در وی خاموش گردد؛ زیرا چه بسا توجّه شما خود به خود باعث تقویت رفتار در کودک گردد؛ به عنوان مثال وقتی کودک می بیند شما در برابر جیغ زدن او برآشفته شدید تازه یاد می گیرد که برای آشفته شدن شما باید چه کند.
4. زمینه بروز این گونه رفتارها را در فرزند خود کاهش دهید. به عنوان مثال اگر تجربه نشان داده زمانی که با تندی با او برخورد می شود او شروعبه جیغ زدن می کند، سعی کنید خود و دیگران چنین رفتاری با او نداشته باشید.
5. با توجّه به موقعیّتی که او اقدام به جیغ زدن می کند، سعی نمایید در برخی از مواقع از روش محروم سازی به جای تنبیه کلامی و رفتاری برای کاهش رفتار نادرست فرزند خود بهره گیرید. به این صورت که پس از اقدام وی به جیغ زدن، به او اجازه ندهید با اسباب بازی، بازی نماید. به او توضیح دهید که چرا او را از اسباب بازی هایش محروم کردید. او را از اسباب بازی هایش دور کنید تا مهلت یابد که دریابد چرا او را از اسباب بازی هایش، دور نموده اید ( برای مدت زیاد او را از اسباب بازی ها دور نکنید؛ زیرا در این صورت فراموش می کند که چرا چنین رفتاری با او داشته اید). به وی بگویید که اگر به شما قول دهد که دیگر این کار را تکرار نکند او را به محل بازی باز می گردانید.
7. یکی از دلایل تکرار رفتار پرخاشگرانه این است که کودک به این نتیجه می‌رسد که نه ‌تنها رفتار پرخاشگرانه‌اش منجر به پیامد بدی نمی‌شود، بلکه تقویت هم می‌شود. مثلاً والدین گاهی چون حوصله سر و صدا و داد و فریادهای کودک خود را ندارند یا از رفتارهای پرخاشگرانه او می‌ترسند، هنگام بروز رفتار پرخاشگرانه از سوی کودک سریع او را به خواسته‌اش می‌رسانند تا او را آرام کنند، در نتیجه کودک یاد می‌گیرد برای رسیدن به خواسته‌اش پرخاشگری کند. گاهی هم کودک تنها برای جلب توجه والدین به خود و قراردادن خود در کانون توجه خانواده، پرخاشگری می‌کند و والدین نیز بدون آنکه متوجه باشند با توجه به او (توجه مثبت مثل دلسوزی کردن) او را به خواسته‌اش می‌رسانند و به این ترتیب احتمال اینکه در دفعات بعد برای جلب توجه والدین، پرخاشگری کند را افزایش می‌دهند. پس باید مراقب باشید که با رفتار خود موجب تقویت رفتار منفی در او نشوید.
8. اگر بد رفتاری‌ کودک نشانه اعتراض وی است؛ به او و اعتراضش گوش دهید؛ زیرا گاه بد رفتاری‌ در بچه ها نشانه اعتراض آنهاست. این نوعی رفتار تلافی جویانه است که برخی از کودکان در پیش می گیرند؛ زیرا احساس می کنند فقط با اینگونه رفتارها است که می توانند نارضایتی خود را نشان دهند.
9. در موارد عدم جیغ زدن ، رفتارهای مثبت کودک مورد تشویق و توجه قرار گیرد. جهت تقویت رفتارهای مثبت می توان از جدول رفتاری و امتیاز دادن بهره برد. البته با توجه به سن او باید بیشتر بصورت دیداری باشد تا بتواند بفهمد. یعنی قرار گرفتن و بالا رفتن امتیازات را ببیند.
10. در مخالفت های خود با کودک ، دقت داشته باشید که پای « نه گفتن » خود بایستید تا کودک تصمیمات را جدی بگیرد. جدیت شما ، آرامش و امنیت را برای کودک به ارمغان می آورد. البته منظور ما از قاطعیت به موقع ، خشونت و دیکتاتوری در برابر فرزند نیست (در تربیت او کم نه بگوئید اما محکم).
11. آنچه می گویید واقعی و درست باشد؛ مثلاْ اگر بچه کار خوبی انجام داد و به او قول هدیه دادید ، باید سر موقع هدیه اش را به او تحویل دهید. این کار باعث می شود که فرزند روی حرف والدینش حساب باز کند و برای تقویت رفتارهای خود و جلب رضایت پدر و مادرش ، تمام تلاش خود را به کار گیرد. اما اگر به او قول دهید و در عمل به قولتان ، سستی به خرج دهید ، کودک به حرفتان اعتماد نمی کند و کم کم نسبت به انجام کارهای مفید و خوب بی رغبت می گردد. در مقابل اگر بچه کار اشتباه و عمدی را انجام داد و او را تنبیه محرومیتی کردید، باید حتماْ تنبیه محرومیتی خود را عملی کنید . اگر این کار را نکنید ، کودکتان این برداشت را می کند که انجام کارهای اشتباه تنبیهی را برایش به همراه ندارد و تنبیه های ذکر شده توسط والدین ، هرگز عملی نخواهد شد.
12. اگر کودک شما عصبانی و خشمناک شد، شما در برابر او عصبانی نشوید.
13. سعی کنید در دعواهای کودکانه فرزندتان با هم سن و سالانش دخالت نکنید و اجازه دهید که خودشان مشکلشان را حل کنند.

را ه های مقابله با ترس کودکان از تاریکی

 
– بر تماشای کارتون ،خواندن کتاب و بازی های کامپیوتری نظارت کنید و اگر فرزندتان با موضوعات موهومی مواجه شد، به قدر کافی درباره آن با او صحبت کنید و اطمینان حاصل کنید که باور نکرده است که در دنیای واقعی این حوادث اتافق می افتد.
– اگر فرزندتان بچه ای را دید که از تاریکی می ترسد و خواست الگو برداری کند، موضوع را با او مطرح و به قدر کافی به زبان کودکانه برایش توضیح دهید که این نوع ترس بی مورد است.
– هرگز فرزندتان از لولو ، هیولا و … نترسانید .
– هرگز کودک را به خاطر ترسیدن سرزنش و یا مسخره نکنید.
 
عروسک کودکان
– بسیاری از بچه ها وقتی عروسک مورد علاقه شان را بغل می کنند احساس آرامش بیشتری می کنند، شما می توانید فرزندتان را به همراه عروسکش به رختخواب بفرستید و به هر دوی آن ها شب به خیر بگویید!
 
– هیچ دلیلی ندارد فرزندتان در تاریکی مطلق بخوابد، برای فرزندتان یک چراغ خواب تهیه کنید تا بتواند اشیای اطرافش را در تاریکی شب تشخیص دهد.
 
در نظر داشته باشید برای سلامتی کودکان چراغ خواب های کم نور انتخاب مناسبتری هستند.

چندین رفتار که باید به کودکتان بیاموزید !

کودکان معمولا به طور عامدانه بی‌ادب نیستند، در اغلب موارد مسئله این است که آنها اصول رفتار مودبانه را یاد نگرفته‌اند.
این چندین مورد خلاصه آدابی است که کودک تا 9 سالگی باید یاد گرفته باشد:
1- هنگامی چیزی را می‌خواهی بگو: "لطفا".
2- هنگامی چیزی به تو می‌دهند، بگو: "متشکرم."
3- هنگامی که بزرگترها با یکدیگر حرف می‌زنند، میان حرف آنها نپر، مگه اینکه مسئله‌ای فوری مطرح باشد. آنها حواس‌شان به تو هست و وقتی حرف‌شان تمام شد به تو پاسخ خواهند داد.
4- اگر لازم است که توجه کسی را فورا جلب کنی، گفتن عبارت "ببخشید" مودبانه‌ترین راه برای وارد شدن به مکالمه است.

هنر پسرداری

چرا پسرها متفاوت اند و چگونه به آنها کمک کنیم تا مردانی متعادل و شاد باشند

سه مرحله در یک نگاه

1.مرحله اول از بدو تولد تا شش سالگی است.دورانی که عمدتا کودک متعلق به مادرش است.او پسر مادر است حتی اگر پدر نقش زیادی در رابطه با بازی با او داشته باشد.در این دوران هدف،ایجاد احساس عشق و امنیت در او،باور اینکه او سرآغاز یک تجربه شیرین و خوشایند است.

2.مرحله دوم از شش تا چهارده سالگی است.زمانی که خارج از غریزه های درونی می آموزد که چگونه به یک مرد تبدیل شود و در فعالیت ها و علائق،بیشتر و بیشتر به پدرش شبیه می شود.هدف این دوران ایجاد همارت و شایستگی و در عین حال گسترش مهربانی و شوخ طبعی،و ساخت یک شخصیت متعادل است.این دوره زمانی است که او از اینکه یک مرد است،شاد و آسوده خاطر می شود.اگرچه مادر همچنان در زندگی پسر سهیم است.