نیلانه

کودکان ما
نیلانه
Instagram



مطالب این بلاگ حاصل تبادل افکار و جستجو و مطالعه جمعی از مادران بسیار مشتاق در تربیت فرزندانشان است که از طریق رسانه های جمعی با هم در ارتباط و تبادل نظر بوده اند .. در مواردی منبع مطالب نامشخص بوده که به دلیل همین مسئله می باشد .. در همینجا از نویسندگان و منابع مطالب پوزش می طلبیم ...

این شادمانی که اکنون دردست توست مدت زیادی نخواهد ماند.این دستان نرم کوچکی که در دست تو آشیانه دارددر حالی که در آفتاب قدم میزنی ،همیشه با تو نخواهد بود .
همینگونه این پاهای کوچکی که در کنارت می دود و با صدای مشتاقی که بدون وقفه و با هیجان هزاران سوال از تو می کند ،تا ابد نیستند .

۴۹ مطلب در تیر ۱۳۹۴ ثبت شده است

پس 8 ساله ام تحمل باختن در بازی را ندارد. چگونه آستانه تحمل او را بالا ببرم ؟

ج : برخی کودکان به این دلیل تحمل باختن را ندارند که میزان خود باوری آنان پایین است. به اعتقاد بوویچ (1998 م) متخصص بازی درمانی کودکان، «کودکانی که احساس منفی و بدی درباره خود دارند، به بردن بیشتر اهمیت می دهند». اگر می خواهید آستانه تحمل او را در باختن افزایش دهید، اعتماد به نفس او را بالا ببرید .

فرزند خود را هرگز با برادر، خواهر یا همسالی که بازیکن بهتری است، مقایسه نکنید. خوب است قبل از بازی، درباره برد و باخت توضیح دهید و بگویید که لازم نیست انسان همیشه برنده باشد؛ همان گونه که قهرمانان بزرگ ورزشی نیز همیشه برنده نمی شوند. او باید بیاموزد که برد و باخت نیز نوبتی است.

برخی والدین، به گونه ای با فرزند خود بازی می کنند که همیشه او برنده باشد. توصیه می‌کنم گاهی زمینه باختن فرزندتان را فراهم سازید و پس از باختن او، برد قبلی اش را یاد آوری کنید.

بازی های غیر رقابتی (بازی هایی که برنده و بازنده ندارند) با خودتان، و تشویق و ترغیب او به این گونه بازی ها با همسالانش می تواند در کاهش این مشکل موثر باشد، بازی های حدس زدنی (گل یا پوچ)، ضربه زدن به بادکنک، انداختن توپ های کوچک در حلقه، و برای کودکان کوچک تر از فرزند شما، قایم با شک و برج سازی با مکعب ها، نمونه هایی از بازی‌های غیر رقابتی هستند.

یکی از علل مهم سخت بودن پذیرش باخت هنگام بازی با همسالان، برخورد نسنجیده والدین است. توجه بیش از حد آنان به مسأله برد و باخت، خوشحالی فراوان هنگام برد فرزند و اظهار ناراحتی هنگام باختن او و ذکر جمله هایی مثل «بازنده به هیچ دردی نمی خوره» و مانند آن، نمونه های از این گونه برخوردها است.

خوب است بی اهمیت بودن باختن را با روش الگویی نیز به او نشان دهید به این صورت که وقتی در بازی می بازید (و گاهی خود زمینه باختن خویش را فراهم می آورید)، خیلی راحت بگویید : من باختم؛ اما و اقعاً بازی جالب و لذت بخشی بود.

 برگرفته از سخنان استاد دهنوی

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ تیر ۹۴ ، ۱۸:۱۹


مشکلات زندگی و استرس در برخی مواقع حوصله برای والدین نمی گذارد و بیشتر آنها تمایل به تنها ماندن و دوری از فرزندان و سرو صدا دارند. این امور باعث می شود که کودک را از سر خود بازکنند.
 
یک دکترای روانشناسی کودک و نوجوان با تاکید بر اینکه کودکان حرف‌های والدین را خیلی خوب درک می‌کنند و آنها را می‌پذیرند گفت: شاید والدین از زدن حرفی منظور خاصی نداشته باشند اما فرزندان حرف آنان را جدی می‌گیرند و خود را با آن برچسبی که به او نسبت داده می‌شود، می‌شناسند.
 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ تیر ۹۴ ، ۱۸:۱۶

پدر و مادر شدن به غیر از احساس شادمانی،‌ دردسرهای فراوانی نیز به دنبال دارد. درست مانند این است که یک قرارداد بیست و چند ساله امضا کرده باشید. آرزوهای ضد و نقیض زیادی هستند که در سرتاسر دوران کودکی وجود دارند و حتی به سال‏های نوجوانی هم کشیده می‏شوند.‌

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ تیر ۹۴ ، ۱۸:۱۴

به کارگیری سی شیوه ساده از هنگام بارداری تا پایان دوسالگی افزون بر رشد جسمانی مناسب، زمینه های افزایشبهره هوشی کودکان را تقویت کنید. از آنجا که پایه ریزی و شکل گیری رشد جسمانی و ذهنی کودکان از هنگام بارداری تا پایان دو سالگی است، به کارگیری این ۳۰ شیوه به طور هماهنگ به رشد همه جانبه و مناسب کودک کمک می کند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ تیر ۹۴ ، ۱۸:۱۲

کلاس اول یزد بودم سال1340.وسطای سال اومدیم تهران. یه مدرسه اسمم را نوشتند. شهرستانی بودم،لهجه غلیظ یزدی. وگیج از شهری غریب. ما کتابمان دارا آذر بود. ولی تهران آب بابا. معظلی بود برای من. هیچی نمی فهمیدم. البته تو شهر خودمان هم همچین خبری از شاگرد اول بودنم نبود،ولی با سختی و بدبختی درسکی می خواندم. تو تهران شدم شاگرد تنبل کلاس.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ تیر ۹۴ ، ۱۸:۰۹


اگر به فرزندم احترام بگذارم و او را تنبیه نکنم و سرش داد نزنم شکننده نخواهد شد؟
زماتی که سخن از ارج نهادن و حرمت دادن به کودکان میشود اولین نگرانی والدین شکنندگی کودکانشان است. "اگر من داد نزنم و بیرون از جامعه کسی سرش داد بزند میشکند. من به فرزندم سخت میگیرم تا آماده زندگی در این جامعه باشد". چه تفکر اشتباهی!
انچه انسان را در مقابل ناملایمات زندگی مقاوم نگه میدارد "پوست روانی" انسان است. همانطور که پوست بدن ما، ما را در مقابل افتاب، سرما، گرما، زبری، و ویروسها و میکروبها و ضربات محافظت میکند، روان ما هم نیاز به پوست و محافظی دارد تا ما را در مقابل سختیهای زندگی حفاظت کند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ تیر ۹۴ ، ۱۸:۰۷

استرس در کودکان، تغییرات ساختمانی منفی در مغز آنان ایجاد می کند

محققان علوم پزشکی اعلام کردند استرس های مزمن و مکرر در کودکان و نوجوانان، تاثیر درازمدت بر مغز آنها دارد و ممکن است ساختار مغز را تغییر دهد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ تیر ۹۴ ، ۱۸:۰۳

والدین،وظیفه دارند«انتخاب کردن» را به فرزندانشان بیاموزند... - شما دائم برای فرزندتان تصمیم گیری نکنید، یا نظرتان را به او تحمیل نکنید.
زیرا او باید در سالهای آینده، تصمیم ها و انتخاب های مهمی داشته باشد:مثل؛ انتخاب دوست، انتخاب رشته تحصیلی، انتخاب شغل، انتخاب همسر و... *کودک در سن زیر پنج سال،قدرت تصمیم گیری و انتخاب محدودی دارد...و اگر تعداد گزینه ها زیاد شود، او قدرت انتخاب کردن ندارد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ تیر ۹۴ ، ۱۵:۳۶

مرگ آرام مغزی کودکان با موبایل

〽️📲اشعه تلفن همراه خطر تومور مغزی را در کودکان افزایش میدهد 📲〽️
 بافت مغزی کودکان به خاطر داشتن رطوبت بیشتر یک رسانای عالی برای اشعه تلفن همراه بوده و به نسبت مغز افراد بزرگسال در مواجهه با این اشعه بسیار گرمتر میشود .
🔴 این تئوری طب سنتی اخیرا همراه شده است با یک مطالعه در کشور نیوزلند . نزدیک به 3 هزار کودک در سال در ایالات متحده با تومور مغزی مواجه هستند . این در حالیست که بطور معمول یک/چهارم سرطانهای دوران کودکی را تومور مغزی تشکیل میدهد ❗️❗️

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ تیر ۹۴ ، ۱۵:۳۴

دانستن اینکه چه هنگام رازهای خود را به دیگران بگوئیم , چه هنگام آنها را در سینه نگه داریم و با چه کسانی رازهای خود را در میان بگذاریم,جزو دردسرهایی است که رازها برای ما ایجاد می کنند

نکته مهم درباره رازداری کودکان این است که به آنها از سنین کودکی آموزش بدهیم که چه هنگام آنها را مخفی نگه دارند و چه هنگام آنها را با والدینشان در میان بگذارند

همه این جملات می تونه از زبان ما خطاب به کوچولوهامون باشه که مرزهای برای رازداریشون معین می کنه:

**اگر ابزارهای پدرتان را قرض گرفته اید و با آنها به خودتان آسیب رسانده اید, آن را به شکل یک راز در سینه نگه ندارید. حتی اگر فکر می کنید که پدرتان از اینکه ابزارهایش را برداشته اید عصبانی می شود, باز هم موضوع را به او بگوئید. شاید لازم باشد که او شما را نزد پزشک ببرد یا زخم شما را ببندد.

*** اگر هدیه ای برای مادرتان خریده اید, تا هنگامی که او بسته شما را باز نکرده است , راز این که چه چیزی درداخل جعبه است را به کسی نگوئید. با اینکار مادرتان غافلگیر و شگفت زده خواهد شد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ تیر ۹۴ ، ۱۵:۳۰